blogIdei

Czy po wydarzeniach ostatnich miesięcy, kiedy to katoliccy hierarchowie poparli podjęte przez polityków Zjednoczonej Prawicy działania zmierzające do wprowadzenia praktycznego zakazu aborcji, Kościół może nadal być uznawany za społeczny autorytet? Ostatnie protesty przynajmniej po części skierowane były przeciwko Kościołowi, który w obliczu społecznego konfliktu wywołanego przez sprawujący władzę obóz, stanął wyraźnie po jego stronie.

Wystarczy spędzić kilka minut w księgarni, aby zobaczyć, że nie brakuje tam analiz kryzysu liberalizmu w obliczu populizmu i autorytaryzmu. Brakuje natomiast recepty jego odnowy, zapanowania, umownie mówiąc: „nowego liberalizmu”.

Kościół w Polsce cierpi na syndrom „tłustego kocura”, dużego i zadowolonego, który pławi się w cieple Jana Pawła II, przekonany, że nic nie trzeba ruszać, ani zmieniać. Co najwyżej należy umacniać własną strefę wpływów przez zewnętrzne działania i przez decyzje administracyjne.

Decyzja Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 października 2020 roku postawiła kobiety w bardzo trudnym położeniu. Usunięto bowiem z systemu prawnego przesłankę przerwania ciąży związaną ze stanem płodu, powołując się na jej niezgodność z Konstytucją RP. Pomijając kwestie formalne wadliwości wydanego orzeczenia, trzeba odpowiedzieć sobie na pytanie, w jaki sposób mogą szukać ochrony swoich praw w szerzej rozumianym systemie prawa.

Polski samorząd stanął na progu poważnego kryzysu. W tej grze stawka jest wyjątkowo wysoka. Zarówno przyszłość Polski, jak też jakość naszego codziennego życia zależy do tego, czy samorządy przetrwają ten trudny czas.