Wbrew rozpowszechnionej opinii, że państwa autorytarne są skuteczniejsze w walce z pandemią, Białoruś znajduje się póki co na szarym końcu, jeśli chodzi o odpowiedź władz na zagrożenie spowodowane COVID-19.
Priorytetem Polski jest dziś zwalczenie epidemii koronawirusa, a nie zorganizowanie wyborów prezydenckich w maju bez względu na trudności i zagrożenia. Forsowanie utrzymania ich terminu za wszelką cenę nie jest dowodem na sprawne działanie państwa, ale raczej jego niedowład.
Pamiętajmy, że partie polityczne konstruują swoje elektoraty. Obywatele wcale niekoniecznie identyfikują się z narzucanymi im etykietami. W życiu społecznym nie jesteśmy skazani na konfrontację – mówiła Anna Giza-Poleszczuk podczas konferencji „Po transformacji: dwie strategie wobec przyszłości” w Fundacji Batorego.
Problematyczne jest mówienie o specyfice strategii politycznej Prawa i Sprawiedliwości. Program tej partii pozwala raczej mówić o ciągłości w zmianie. Coraz mniej zasadna jest też interpretacja polityki różnych formacji politycznych polskich bez wskazania współrzędnych uwzględniających szerszy kontekst. Najważniejszym są oczywiście kraje Unii Europejskiej. Transformacji w krajach postkomunistycznych towarzyszyły zmiany w krajach zachodnich. Dzisiaj ich kierunek określa, zintensyfikowana dodatkowo po kryzysie z 2008 roku, polityka austerity (czyli polityka zaciskania pasa).
Kiedy korupcja zostaje wbudowana w system polityczny i skupiona w kręgach elit politycznych, staje się mniej zauważana dla obywateli. Nie oznacza to jednak, że nie ma negatywnego wpływu na ich życie. Skutkuje ograniczeniem dostępu do niezawisłych sądów i niezależnych mediów, powoduje też nierówności w dostępie do konkretnych zasobów – stanowisk w służbie cywilnej, państwowych grantów czy dotacji.
