blogIdei

Napaść Rosji na Ukrainę z ogromną siłą unaoczniła jak istotnym elementem teatru wojennego są działania informacyjne. Nie trzeba przy tym, jak kiedyś, zrzucać ulotek na zdobywane tereny, czy organizować grup przejmujących systemy nadawcze radia i telewizji.

Patrząc na piątą już falę pandemii, widać po pierwsze ogromne oswojenie się społeczeństwa Polski z tym tematem, czy wręcz pewne zobojętnienie na kolejne informacje o liczbie chorych czy osób pod respiratorami. Po drugie można dostrzec, że tematyka szczepień i szerzej sposobów walki z pandemią stała się powodem wielu podziałów społecznych i jest to temat na tyle niewygodny politycznie, że polski rząd też go trochę odpuścił. Krótko mówiąc, pandemia nadal jest bardzo istotna, ale jesteśmy już nią zmęczeni i coraz bardziej skłóceni z jej powodu.

Konflikt rosyjsko-ukraiński nie ma charakteru wyłącznie charakteru geopolitycznego (czy Ukraina ma być częścią strefy wpływów Rosji, czy też integrować się z UE) czy aksjologicznego (w oparciu o jaki system wartości powinna się rozwijać ukraińska państwowość), ale egzystencjalny. Dotyczy on w zasadniczym stopniu prawa Ukraińców i Ukrainy do odrębności, czy wręcz do istnienia.

Jak działać, aby wyhamować bezradność, zniechęcenie i strach w perspektywie forsowanego przez władze radykalnego ograniczenia autonomii szkół? Czy można tworzyć wartościową ofertę edukacyjną i wychowawczą mimo braku pieniędzy, przytłoczenia lawiną wyzwań i zadań, w których nierzadko trudno doszukać się sensu? Do refleksji na ten temat zaprosiła przedstawicieli samorządów i lokalnych społeczności koalicja Sieć Organizacji Społecznych dla Edukacji, powstała w 2021 r. Tworzą ją fundacje, stowarzyszenia i instytucje od lat działające w obszarze oświaty, takie jak m. in. Fundacja EFC, Fundacja im. Stefana Batorego, Fundacja „Szkoła z klasą”, Stowarzyszenie 61 czy Instytut Spraw Publicznych.

Do tej pory samorząd kojarzył się w powszechnym odbiorze społecznym jako całkiem sprawny dostawca „ciepłej wody w kranie”. W czasie pandemii okazało się, że wspólnoty lokalne potrafią się skutecznie organizować również w sytuacjach kryzysowych, mimo że polityka władzy centralnej raczej nie sprzyjała oddolnym inicjatywom, a niekiedy rzucała im kłody pod nogi.