blogIdei

Da się jednak owocnie połączyć oczekiwania kulturalnych konserwatystów i buntowników, wspieranie twórczości tradycyjnej, afirmującej obecny stan rzeczy, i aktywności artystycznej w każdym tego słowa znaczeniu alternatywnej. Zamiast tego rządzący Polską kierują się dziś strategią „gotowania żaby”, zgodnie z którą niechętnie toleruje się coraz biedniejsze i mniej liczne „kontrolowane enklawy sprzeciwu”.   

Wobec bezprecedensowego wzrostu skali prowadzenia kampanii politycznych w internecie, istnieje pilna potrzeba regulacji przejrzystości tego zjawiska. Nie tylko pod kątem skutecznych mechanizmów wiedzy o źródłach finansowania, ale również w celu obrony obywateli przed manipulacją. Komisja Europejska właśnie zaproponowała przekrojowe przepisy w tym zakresie. To dobry pierwszy krok, ale jeszcze zbyt skromny.

Nie ma nadziei dla solidarności. I to pewnie jedna z przyczyn narastającego pesymizmu epoki. Pomału wszyscy stajemy się doomerami, ulegamy apokaliptycznym nastrojom, czekając na zbliżającą się katastrofę, nie tylko klimatyczną.

Kryzys ekonomiczny wywołany przez pandemię dotknął również samorządy. W odpowiedzi na trudności finansowe tną inwestycje lub zadłużają się. Gminy najmocniej dotknięte trudnościami nie mają natomiast co liczyć na pomoc rządu – większość spośród tych miast, w których dochody własne spadały najszybciej, nie otrzymała w ogóle żadnego wsparcia z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych.

MKiDN ma prawo kształtować politykę personalną w podległych sobie instytucjach kultury, ale nominowanie na dyrektora Zachęty osoby bez doświadczenia zarządczego i znaczących osiągnięć w przygotowywaniu wystaw nie gwarantuje zmiany na lepsze. Gwarancją rozwoju tej wzorcotwórczej instytucji kultury polskiej byłby konkurs na stanowisko dyrektorskie, przeprowadzony w sposób wiarygodny i przejrzysty, najlepiej z międzynarodowym udziałem.