„Kryzys demokracji i nowi aktorzy polityczni”
Organizatorzy: forumIdei Fundacji im. Stefana Batorego (Warszawa) i Fundacja Odrodzenie (Kijów) we współpracy z Radą Polityki Zagranicznej „Ukraiński pryzmat” (Kijów)
W polsko-ukraińskim gronie osób, które w większości na co dzień nie śledzą sytuacji w kraju sąsiada, ale są wnikliwymi obserwatorami polityki w swoich krajach, omawialiśmy problemy zaangażowania politycznego, funkcjonowania partii i nowych inicjatywy politycznych jako odpowiedzi na kryzysy reprezentacji, przejrzystości i efektywności w dotychczasowym funkcjonowaniu polityki. Przyjrzeliśmy się bliżej zmianom wprowadzonym przez prezydenta Wołodymyra Zełenskiego i jego ruch oraz roli i przyczynom upadku Nowoczesnej i ruchu Kukiz 15 w Polsce, a także cechom i perspektywom ruchu Szymona Hołowni. Zastanowiliśmy się wspólnie na ile polityka antypolityczna ruchów społecznych stanowi alternatywę dla partii politycznych, czy też źródło ich odnowy w naszych krajach. Jako ważny element dyskusji poruszyliśmy także rolę samorządów i demokracji lokalnej w budowie nowej demokracji w Polsce i w Ukrainie.
Spotkanie poprowadzili: Edwin Bendyk (prezes Fundacji Batorego) oraz Oleksandr Suszko (dyrektor Fundacji Odrodzenie).
W spotkaniu udział wzięli: Ołena Babakowa (dziennikarka), Bogumiła Berdychowska (kwartalnik „Więź”), Michał Boni (SWPS Uniwersytet), Wołodymyr Fesenko (politolog, Centrum Politycznych Badań Stosowanych „Penta”), Maciej Gdula (poseł na Sejm RP, Koalicyjny Klub Parlamentarny Lewicy), Hanna Gill-Piątek (posłanka na Sejm RP, Polska 2050 Szymona Hołowni), Oleksij Harań (politolog, Fundacja „Inicjatywy Demokratyczne” im. Ilka Kuczeriwa), Wadym Halajczuk (Komitet Rady Najwyższej Ukrainy ds. integracji z Unią Europejską, partia Sługa Ludu), Aleksandra Hnatiuk (Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego), Oksana Jurynec (była posłanka do Rady Najwyższej Ukrainy, partia UDAR), Rafał Kalukin (tygodnik „Polityka”), Jacek Kołtan (Europejskie Centrum Solidarności), Wojciech Konończuk (Ośrodka Studiów Wschodnich), Ostap Krywdyk (Centrum Analityczne Uniwersytetu Katolickiego Ukrainy), Switłana Matwijenko (przewodnicząca Rady Laboratorium Inicjatyw Ustawodawczych), Paweł Marczewski (forumIdei Fundacji Batorego), Adam Ostolski („Krytyka Polityczna”), Witalij Portnikow (dziennikarz, Radio „Swoboda”), Jacek Raciborski (Wydział Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego), Mikołaj Rakusa-Suszczewski (Uniwersytet Warszawski), Mykoła Riabczuk (publicysta, prezes honorowy Ukraińskiego Centrum Międzynarodowego PEN), Adam Szłapka (poseł na Sejm RP, partia Nowoczesna), Dmytro Szulha (dyrektor Programu Europejskiego Międzynarodowej Fundacji „Odrodzenie”), Agnieszka Turska-Kawa (Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach).
ХІІ Форум Польща-Україна
«Криза демократії та нові політичні гравці»
форумІдеї Фонду ім. Стефана Баторія, Варшава та Фонд «Відродження», Київ у співпраці з Радою зовнішньої політики «Українська призма», Київ
У польсько-українському колі осіб, які здебільшого щодня не стежать за ситуацією в країні сусіда, але є уважними спостерігачами за політикою в своїй країні, ми обговорили проблеми політичної участі, функціонування партій та нових політичних ініціатив як відповідей на кризу представництва, прозорості та ефективності у функціонуванні політики на сьогодні. Ми подивилися ближче на зміни, впроваджені президентом Володимиром Зеленським та його рухом, на роль та причини падіння партії «Новочесна» та «руху Кукіз 15» у Польщі, а також на характерні риси та перспективи руху Шимона Головні. Разом порозміркували про те, наскільки антиполітична політика соціальних рухів є альтернативою політичним партіям або джерелом їх відновлення у наших країнах. Як важливий елемент дискусії ми побачили також роль місцевого самоврядування та місцевої демократії у створенні нової демократії у Польщі та в Україні. Маємо надію, що така зустріч дозволить – також ширшій аудиторії – краще зрозуміти ситуацію в обох країнах.
Дискусію вели: Едвін Бендик (голова Фонду Баторія) та Олександр Сушко (директор Фонду «Відродження»).
У зустрічі брали участь: Олена Бабакова (журналіст), Богуміла Бердиховська (щоквартальник «Więź» («Зв’язок»), Міхал Боні (Університет SWPS), Вадим Галайчук (Комітет Верховної Ради України з питань інтеграції України з Європейським Союзом, партія «Слуга Народу»), Олексій Гарань (політолог, Фонд «емократичні ініціативи» імені Ілька Кучеріва), Олександра Гнатюк (Центр східноєвропейських студій Варшавського університету), Мацєй Ґдуля (депутат Сейму РП, Коаліційний парламентський клуб Лівих), Ганна Ґілл-Пьонтек (депутат Сейму РП, Шимон Головня 2050), Рафал Калукін (щотижневик «Політика»), Яцек Колтан (Європейський центр солідарності), Войцєх Кононьчук (Центр східних досліджень), Остап Кривдик (Аналітичний центр Українського католицького університету), Світлана Матвієнко (Голова Ради Лабораторії законодавчих ініціатив), Павел Марчевські (форумІдеї Фонду Баторія), Адам Остольські («Політична критика»), Віталій Портніков (журналіст, Радіо «Свобода»), Яцек Раціборські (Соціологічний факультет Варшавського університету), Миколай Ракуса-Сушевські (Варшавський університет), Микола Рябчук (публіцист, почесний президент Українського центру Міжнародного PEN), Аґнєшка Турска-Кава (Інститут політичних наук Сілезьського університету у м. Катовиці), Володимир Фесенко (політолог, Центр прикладних політичних досліджень «Пента»), Адам Шлапка (депутат сейму РП, партія «Новочесна»), Дмитро Шульга (директор Європейської програми Міжнародного фонду «Відродження»), Оксана Юринець (колишній народний депутат Верховної ради України, партія УДАР).
Czy tradycyjne podziały ideowe mają obecnie sens? Często stawiana jest teza kwestionująca podział na lewicę i prawicę. W licznych analizach współczesnych społeczeństw dominować zaczynają podziały: na elity i masy, na technokratów i populistów, na metropolie i prowincje, na kosmopolitów i nacjonalistów…
Czy nie jest jednak tak, że następuje rekompozycja wartości i celów, wokół których – w ramach nowych czy tradycyjnych rodzin ideowych i politycznych – zaczynają się gromadzić obywatele? Dawno temu Leszek Kołakowski napisał błyskotliwy esej Jak być konserwatywno-liberalnym socjalista? Timothy Garton Ash w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, jaki ma być nowoczesny liberalizm parafrazuje słynną formułę polskiego filozofa i myśli o nowym konserwatywno-socjalistycznym liberalizmie, który będzie potrafił odpowiedzieć nie tylko na potrzeby wolności i efektywności, ale również na ludzkie pragnienie wspólnoty i tożsamości, solidarności i równości.
Wykład wprowadzający wygłosił Timothy Garton Ash (European Studies St. Antony’s College, Uniwersytet Oksfordzki), a skomentowali:
Prowadzenie: Aleksander Smolar (doradca zarządu Fundacji im Stefana Batorego)
Timothy Garton Ash – historyk i politolog. Profesor w European Studies St. Antony’s College, Uniwersytet Oksfordzki. Publikuje felietony w „The Guardian”. Stale współpracuje z „New York Review of Books”, „The New York Times” oraz „Washington Post”. Wydał m.in. The Revolution of ’89 Witnessed in Warsaw, Budapest, Berlin and Prague (1990, wyd. polskie Wiosna obywateli. Rewolucja 1989: widziana w Warszawie, Budapeszcie, Berlinie i Pradze, 1990), Free World. Why a Crisis of the West Reveals the Opportunity of Our Time (2004, wyd. polskie Wolny świat: dlaczego kryzys Zachodu jest szansą naszych czasów, 2005), Free Speech: Ten Principles for a Connected World (2016, wyd. polskie Wolne słowo. Dziesięć zasad dla usieciowionego świata, 2018).
Henryka Bochniarz – doktor ekonomii. Założycielka i była prezydent Konfederacji Lewiatan. Wiceprezydent BUSINESSEUROPE, największej organizacji pracodawców w UE. Była Wiceprzewodnicząca i Członkini Prezydium Rady Dialogu Społecznego. Należy do think-tanku European Council on Foreign Relations. Była minister przemysłu i handlu w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego (1991). Kandydatka na urząd Prezydenta RP (2005).
Maciej Gdula – dr hab., socjologii i publicysta, pracownik Wydziału Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Poseł na Sejm RP (Klub Parlamentarny Lewicy). Autork prac dotyczących kapitału społecznego i zaufania społecznego. Członkiem Stowarzyszenia im. Stanisława Brzozowskiego. Wydał m.in. Style życia i porządek klasowy w Polsce (red. z Przemysławem Sadurą, 2012), raport Dobra zmiana w Miastku. Neoautorytaryzm w polskiej polityce z perspektywy małego miasta (2017) oraz Nowy autorytaryzm (2018).
Zdzisław Krasnodębski – dr hab., socjolog, filozof i publicysta, profesor Akademii Ignatianum w Krakowie oraz Uniwersytetu w Bremie. Od 2014 roku poseł do Parlamentu Europejskiego z ramienia Prawa i Sprawiedliwości. Członek rady programowej tej partii. Był wiceprzewodniczący Europarlamentu VIII kadencji.. Opublikował m. in. Upadek idei postępu (1991), Demokracja peryferii (2003), Większego cudu nie będzie (2011).
Aleksander Smolar – politolog, w latach 1999-2020 roku prezes Fundacji im. Stefana Batorego, obecnie doradca zarządu. Emerytowany pracownik naukowy francuskiego Centre National de la Recherche Scientifique. Współtwórca i redaktor naczelny emigracyjnego pisma „Aneks”. Współzałożyciel i członek Europejskiej Rady Stosunków Międzynarodowych (ECFR).
Celem seminarium była analiza ruchu protestów, które wybuchły po rozstrzygnięciu Trybunału Konstytucyjnego 22 października br. w oparciu o rozpoznanie „języka rewolucji”: środków estetycznych i symbolicznych wykorzystywanych przez uczestników i uczestniczki. Jakie formy podmiotowości się w nich wyrażają, jakie przedstawiają emocje, a jak komunikują cele polityczne? Do jakich zasobów kultury i tradycji się odwołują, jakie napięcia wewnętrzne wyrażają? Liczyliśmy na to, że rozmowa pozwoli lepiej zrozumieć i uchwycić istotę obecnych wydarzeń. Czy są one zapowiedzią istotnej zmiany?
Wprowadzenie wygłosił Przemysław Czapliński (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu).
Do dyskusji zaprosiliśmy ponad dwadzieścioro polskich intelektualistek i intelektualistów, działaczek i działaczy, publicystek i publicystów, artystek i artystów.
Udział wzięli: Bartek Chaciński („Polityka”), Sebastian Cichocki (Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie), Ewa Graczyk (Uniwersytet Gdański), Agnieszka Graff (Uniwersytet Warszawski), Zuzanna Hertzberg (artystka i działaczka), Inga Iwasiów (Uniwersytet Szczeciński), Katarzyna Kasia (Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie), Leszek Koczanowicz (SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny, Wrocław), Elżbieta Korolczuk (Uniwersytet Södertörn w Sztokholmie), Dariusz Kosiński (Uniwersytet Jagielloński), Waldemar Kuligowski (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), Iwona Kurz (Uniwersytet Warszawski), Agnieszka Kwiatkowska (SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny, Warszawa), Paweł Łysak (Teatr Powszechny w Warszawie), Rafał Milach (Archiwum Protestów Publicznych), Marcin Napiórkowski (Uniwersytet Warszawski), Magdalena Nowicka-Franczak (Uniwersytet Łódzki), Krzysztof Podemski (Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu), Mikołaj Rakusa-Suszczewski (Uniwersytet Warszawski), Dorota Sajewska (Uniwersytet Warszawski), Aleksander Smolar (Fundacja im. Stefana Batorego), Kuba Szreder (Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie), Klementyna Suchanow (Ogólnopolski Strajk Kobiet), Magda Szcześniak (Uniwersytet Warszawski), Waldemar Tatarczuk (Galeria Labirynt w Lublinie), Paweł Wodziński (Biennale Warszawa), Joanna Wowrzeczka (Uniwersytet Śląski w Katowicach), Franciszek Sterczewski (poseł na Sejm RP).
Prowadzenie: Edwin Bendyk (prezes Fundacji im. Stefana Batorego).
fot. Zuza Gałczyńska on Unsplash
Nagroda im. Beaty Pawlak przyznawana jest od 2003 roku za reportaże na temat innych kultur, religii i cywilizacji. Ich autorki i autorów charakteryzuje rzadka wola i umiejętność nawiązania dialogu z Innym. O tej właśnie gotowości rozmawialiśmy z Agnieszką Pajączkowską (Nagroda za 2020 rok za Wędrowny Zakład Fotograficzny, Wydawnictwo Czarne), Mirosławem Wlekłym (Nagroda za 2019 rok za Raban! O kościele nie z tej ziem, Wydawnictwo Agora), Ewą Wanat (Nagroda za 2018 rok Deutsche nasz, Wydawnictwo Świat Książki ) i Adamem Szostkiewiczem (przewodniczący Kapituły Nagrody im. Beaty Pawlak).
Zapytaliśmy ich o doświadczenia wchodzenia, ale także nie-wchodzenia w dialog podczas pisania. Czy dla nawiązania rozmowy z Innym muszą być spełnione jakieś warunki? Jakie są granice dialogu? Kiedy staje się on niemożliwy? Czy podczas zbierania materiałów do swoich książek zdarzyło się im wycofać, uciec od Innego, powiedzieć: „Stop”? Co te doświadczenia mówią o możliwości dialogu w ramach, głęboko dziś podzielonych politycznie, kulturowo i światopoglądowo, społeczeństw zachodnich?
Rozmowę poprowadził Tomasz Stawiszyński (Radio TOK FM).
Agnieszka Pajączkowska (ur. 1986) – kulturoznawczyni, kuratorka wystaw fotograficznych, animatorka kultury. Publikuje m.in. w „Dwutygodniku”, „Krytyce Politycznej”, „Res Publice”, „Wysokich Obcasach”, „Kontekstach”, „Kulturze i Historii” czy w „Widoku”. Jej zainteresowania akademickie i artystyczne obejmują historię fotografii, antropologię, etnografię oraz związki lokalnych historii z codziennymi praktykami. Autorka książek A co wyście myślały? Spotkania z kobietami z mazowieckich wsi (z Aleksandrą Zbroją) i Wędrowny Zakład Fotograficzny.
Ewa Wanat (ur. 1962) – dziennikarka radiowa i telewizyjna, w latach 2003-2012 szefowa radia TOK FM, w latach 2013-2015 redaktorka naczelna i dyrektorka programowa Polskiego Radia RDC. Współpracowała z Polskim Radiem i TVP. Od maja 2016 roku mieszka w Berlinie. Autorka zbioru wywiadów z dziennikarzami z dwóch stron polskiej sceny politycznej Biało-czarna oraz Deutsche nasz. Pisze felietony w tygodniku „Wprost“, współpracuje z „Gazetą Wyborczą“, „Polityką“ i „Tygodnikiem Powszechnym“.
Mirosław Wlekły (ur. 1978) – reporter. Autor książek All inclusive. Raj, w którym seks jest bogiem (nominacja do Nagrody im. Beaty Pawlak), Raban! O kościele nie z tej ziem i Tu byłem. Tony Halik (Nagroda Magellana w kategorii książki reportażowej). Publikował też w antologiach (Grzech jest kobiet, NieObcy, Obrażenia. Pobici z Polską). Współautor reportaży, na podstawie których powstały spektakle teatralne: Listy na wolność, Swarka, Bóg w dom i Lwów nie oddamy. Trzykrotnie nominowany do nagród Newsweeka im. Teresy Torańskiej. Współpracownik „Dużego Formatu” i „Wysokich Obcasów”.
Tomasz Stawiszyński (ur. 1978) – filozof, publicysta i eseista. Ukończył studia doktoranckie na Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Od marca 2016 związany z Radiem TOK FM, gdzie prowadzi „Godzinę filozofów”, „Kwadrans filozofa” i „Wieczór Radia TOK FM”. Do marca 2020 roku członek redakcyjni kwartalnika „Przekrój”. Wcześniej pracował w „Dzienniku” oraz „Newsweek Polska”. Autor książki Potyczki z Freudem. Mity, pokusy i pułapki psychoterapii (2013) oraz dwóch zbiorów wierszy: Nie ma takiego imienia (1999) i Rzecz ciemna (2002)
Adam Szostkiewicz (ur. 1952) – publicysta i tłumacz. Redaktor „Polityki”, a wcześniej „Tygodnika Powszechnego”. Działacz opozycji w okresie PRL. Wykładał dziennikarstwo w Collegium Civitas,. Autor książek Przebudzony. Opowieść o Buddzie i o tym, czego w buddyzmie szukają ludzie Zachodu (2004), książek Święte szyfry (2011) i Wielkie nieba (2015).
Pandemia COVID-19 zaskoczyła społeczeństwa i struktury władzy publicznej nawet najbardziej rozwiniętych państw świata. Początkową reakcją był powrót na czołówki mediów państwa narodowego. Badania opinii publicznej pokazywały wzrost oczekiwań, ale i zaufania do władz centralnych. Już wiosną jednak zaczęły pojawiać się wątpliwości, czy egzamin zdaje hierarchiczny model zarządzania zagrożeniem, które – jak kryzys klimatyczny – ma zasięg globalny, ale oddziałuje w wymiarze lokalnym. Analizy sposobów, w jakie różne społeczeństwa poradziły sobie z kryzysem pokazują, że skuteczniejszy jest model policentryczny, zdecentralizowany, angażujący do walki z wirusem aktorów nie-państwowych i nie-publicznych. Już wtedy, wraz z trwaniem wiosennego lockdownu uznanie dla rządów zaczęło topnieć – społeczeństwa przestały ufać, że władza podaje prawdziwe informacje i podejmuje adekwatne do sytuacji decyzje.
Obecnie, gdy druga fala pandemii rozlewa się po Europe, zarówno państwa, jak i społeczeństwa orientują się, że nie znajdujemy się w sytuacji mierzalnego ryzyka, którym daje się zarządzać, ale w warunkach niepodlegającej szacowaniu niepewności czy niestabilności. Ten stan niepewności, z jednej strony – stawia rządzących przed pokusą decyzjonizmu, który wykorzystuje chaos jako metodę sprawowania władzy, a z drugiej – budzi liczne niepokoje w społeczeństwach, w których poziom zaufania spada, a rosną nierówności i podziały.
W dyskusji skupiliśmy się właśnie na państwie i jego relacjach ze społeczeństwem – wzajemnych zależnościach, punktach styku oraz napięciach – w czasach kryzysu.
Wprowadzenie wygłosił Jerzy Hausner (Przewodniczący Rady Programowej OEES, Fundacja GAP), a skomentowali je:
Prowadzenie: Edwin Bendyk (prezes Fundacji im. Stefana Batorego)
Edwin Bendyk – prezes Fundacji im. Stefana Batorego, dziennikarz i publicysta tygodnika „Polityka”, kierownik Ośrodka Badań nad Przyszłością Collegium Civitas.
Anna Giza-Poleszczuk – prof. dr hab, socjolożka związana z Uniwersytetem Warszawskim, kierownik Pracowni Badań nad Kapitałem Społecznym. Specjalizuje się w zakresie socjologii rodziny. Jej zainteresowania naukowe obejmują również socjologię ewolucyjną oraz marketing w perspektywie socjologicznej. Od 2009 jest honorowym prezesem Pracowni Badań i Innowacji Społecznych „Stocznia”. Jej ostatnią publikacją książkową jest Uczeń czarnoksiężnika, czyli społeczna historia marketingu (2017).
Jerzy Hausner – prof. dr hab. nauk ekonomicznych, profesor zwyczajny, Przewodniczący Rady Programowej Open Eyes Economy Summit i Rady Fundacji Gospodarki i Administracji Publicznej. Członek Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. Członek Rady Polityki Pieniężnej (kadencja: 2010-2016). Członek Komitetu Nauk Ekonomicznych PAN. Od 2015 członek Polskiego Komitetu do spraw UNESCO. Od 2018 członek High Level Industrial Roundtable „Industry 2030”. Laureat Nagrody Kisiela.
Bartłomiej Sienkiewicz – poseł na Sejm RP, analityk i publicysta. Działacz opozycji demokratycznej. W latach 1990–2002 pracownik Urzędu Ochrony Państwa, współpracownik Krzysztofa Kozłowskiego i Andrzeja Milczanowskiego. Współtwórca i wieloletni wicedyrektor Ośrodka Studiów Wschodnich. W latach 2013–2014 minister spraw wewnętrznych i koordynator służb specjalnych.
Ryszard Szarfenberg – dr hab., politolog, specjalista w zakresie polityki społecznej, ubóstwa i wykluczenia. Od 2004 do 2010 był ekspertem Narodowej Strategii Integracji Społecznej. Przewodniczący Rady Wykonawczej Polskiego Komitetu Europejskiej Sieci Przeciwdziałania Ubóstwu. Członek Rady Naukowej Instytutu Polityki Społecznej Uniwersytetu Warszawskiego i zarządu Polskiej Sieci Dochodu Podstawowego.
Chociaż rośnie liczba szkół, które ze względu na zakażenia koronawirusem przechodzą na powrót w tryb nauczania zdalnego lub na nauczanie w trybie mieszanym, katastrofa, której się obawiano, na szczęście nie nastąpiła. Nie oznacza to jednak, że pandemia i wymuszona nią izolacja nie odcisnęła na polskim systemie edukacji trwałego piętna. Nadal nie mamy kompleksowych danych o liczbie dzieci, które „zniknęły” z różnych przyczyn z systemu podczas lockdownu. Niepokojącym sygnałem, który wskazuje na pogorszenie jakości nauczania w trybie zdalnym, były tegoroczne wyniki matur, oblanych przez ponad jedną czwartą abiturientów. Musimy też liczyć się z jeszcze większym odpływem osób z zawodu nauczycielskiego, spowodowanym nie tylko nieadekwatnymi wynagrodzeniami, ale również lękiem o zdrowie. Czy pandemia położyła zatem kres modelowi szkoły, jaką znamy? Czy spowodowane nią straty w szkolnictwie można jeszcze odrobić? I jakich zmian potrzebujemy, by szkoła stała się wreszcie instytucją wyrównującą szanse życiowe i integrującą uczniów z różnych środowisk?
Punktem wyjścia do rozmowy były tezy zwarte w analizie prof. Marty Zahorskiej „Sukces czy porażka zdalnego nauczania?” sformułowane w oparciu o dziewięć ogólnopolskich badań nad warunkami edukacji online w Polsce podczas lockdownu oraz komentarz Pawła Marczewskiego „Epidemia nierówności w edukacji” na temat tego, jak pandemia zaostrza strukturalne problemy polskiej oświaty.
W dyskusji udział wzięli:
Prowadzenie: Paweł Marczewski (forumIdei Fundacji im. Stefana Batorego)
***
Anna Blumsztajn – socjolożka związana z Instytutem Pedagogicznym Uniwersytetu Gdańskiego, nauczycielka wiedzy o społeczeństwie w Wielokulturowym Liceum Humanistycznym im. Jacka Kuronia w Warszawie, którego była również dyrektorka. W pracy naukowej zajmuje się m. in. równością szans edukacyjnych.
Paweł Marczewski – dr, szef działu Obywatele forumIdei Fundacji Batorego. Socjolog, historyk idei, publicysta.
Małgorzata Sikorska – dr hab., socjolożka, pracuje jako adiunktka na Wydziale Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalizuje się w socjologii życia rodzinnego i przemianach obyczajowości współczesnego społeczeństwa polskiego. Ostatnio opublikowała książkę „Praktyki rodzinne i rodzicielskie we współczesnej Polsce – rekonstrukcja codzienności” (2019).
Przemysław Staroń – nauczyciel, psycholog i kulturoznawca. Pracuje w II. LO im. Bolesława Chrobrego, gdzie uczy etyki oraz wiedzy o kulturze, a jako psycholog na Wydziale Psychologii SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego w Sopocie oraz w Sopockim Uniwersytecie Trzeciego Wieku. W 2018 uhonorowany tytułem Nauczyciel Roku. Jest również ekspertem think-tanku Strategie 2050 współpracującego z Ruchem 2050 Szymona Hołowni
Marta Zahorska – dr hab., socjolożka. Ekspertka w dziedzinie socjologii edukacji, jej zainteresowania naukowe i badania koncentrują się na problematyce powstawania i rozwoju systemów edukacyjnych, społecznych konsekwencji przemian w systemach szkolnych, procesów wykluczania i marginalizacji w oświacie, trendów w polityce edukacyjnej i edukacji obywatelskiej. Pracowała w Instytucie Socjologii UW, wykładała również w Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej.
Niski poziom zaufania społecznego w Polsce mógł mieć – paradoksalnie – w czasie lockdownu efekt „prozdrowotny” – osoby nie pokładające zaufania w innych stosowały rygorystycznie zasady dystansowania społecznego nie wierząc, że inni w tej sytuacji zachowają się w sposób odpowiedzialny. Jednocześnie jednak niskie zaufanie do polityków przekłada się na wybiórcze stosowanie się do zaleceń władz. Te sprzeczne tendencje, pogłębiane dodatkowo chaosem informacyjnym i obostrzeniami wprowadzanymi niekiedy bez uzasadnienia (zakaz wstępu do lasów), sprawiają, że kryzys zdrowotny raczej nasilił, niż pomógł przezwyciężyć deficyty współpracy spowodowane niskim zaufaniem społecznym. Drogą wyjścia z kryzysu zaufania mogą być przejrzyste i sprawiedliwe inwestycje w dobrej jakości usługi publiczne, zmiana będzie jednak długofalowa – doraźne działania rządu, zwłaszcza chaotyczne i źle uzasadnione, nie poprawią sytuacji.
Punktem wyjścia do rozmowy były tezy zawarte w analizie Pawła Marczewskiego „Epidemia nieufności. Zaufanie w czasie kryzysu zdrowotnego”.
W dyskusji udział wzięli:
Prowadzenie: Edwin Bendyk (prezes Fundacji im. Stefana Batorego)
***
Edwin Bendyk – prezes Fundacji im. Stefana Batorego, dziennikarz i publicysta tygodnika „Polityka”, kierownik Ośrodka Badań nad Przyszłością Collegium Civitas.
Natalia Letki – dr hab., socjolożka i politolożka, pracuje jako adiunkt na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Autorka prac dotyczących kapitału społecznego i zaufania społecznego.
Paweł Marczewski – dr, szef działu Obywatele forumIdei Fundacji Batorego. Socjolog, historyk idei, publicysta.
Mikołaj Pawlak – dr hab., socjolog, pracuje jako adiunkt w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji UW, gdzie pełni funkcję kierownika Katedry Socjologii Norm, Dewiacji i Kontroli Społecznej. Jego zainteresowania badawcze obejmują teorię nowego instytucjonalizmu, studia nad migracjami oraz socjologię wiedzy.
Krystyna Skarżyńska – prof. dr hab., psycholożka związana z Instytutem Psychologii SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego. Prowadzi badania nad postawami i zachowaniami politycznymi oraz nad kapitałem społecznym w Polsce.
Co sukces Swietłany Cichanouskiej i jej sztabu mówi o Białorusinach? Skąd się wzięła nowa opozycja? I jakie wnioski z ostatnich wydarzeń wynikają dla „starej”? Kto i dlaczego przychodził na mitingi przedwyborcze opozycyjnej kandydatki? Jak krzepło białoruskie społeczeństwo obywatelskie? Jaka jest rola organizacji społecznych w mobilizacji społecznej? Jakie znaczenie dla białoruskiego zrywu mają doświadczenia innych ruchów protestu takich, jak ukraińskiego Euromajdanu, Gruzji, Armenii czy też Arabskiej Wiosny? W jaki sposób Białorusini „uczyli się” do zrywu: poprzez doświadczenie migracyjne? Przez kulturę i popkulturę? Poprzez odwołanie do skryptów historycznych? Czego symbolami są dzisiaj „Pogoń” i biało-czerwono-biała flaga?
W dyskusji udział wzięli:
Prowadzenie: Mikołaj Cześnik (SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny, członek Zarządu Fundacji Batorego)
Ryhor Astapenia – doktor nauk politycznych, założyciel Centrum Nowych Idei z Mińska, promującego demokratyczne reformy na Białorusi. Stypendysta Robert Bosch Stiftung Academy w Chatham House w Londynie w Wielkiej Brytanii. Doktoryzował się na Uniwersytecie Warszawskim. Był dyrektorem ds. rozwoju i analitykiem w białoruskim think tanku Centrum Ostrogorskiego.
Mikołaj Cześnik – dr hab., socjolog, politolog. Profesor Uniwersytetu SWPS, dyrektor Instytutu Nauk Społecznych Uniwersytet SWPS, członek Zarządu Fundacji im. Stefana Batorego. Zajmuje się badaniami opinii społecznej i wyborów politycznych. Specjalizuje się w analizie systemów politycznych, w szczególności demokracji.
Aleksander Milinkiewicz – profesor fizyki i matematyk, działacz społeczny. Wspólny kandydat sił opozycyjnych w wyborach prezydenckich na Białorusi w 2006. Twórca i w latach 2007-2016 lider Ruchu Społecznego „Za Wolność”, laureat Nagrody Sacharowa za 2006 rok.
Olga Szparaga – doktor filozofii, kierownik studiów „Współczesne społeczeństwo, etyka i polityka” na European College of Liberal Arts na Białorusi. W latach 2001-2014 wykładowczyni Europejskiego Uniwersytety Humanistycznego w Mińsku i Wilnie. Od 2006 do 2014 redaktorka.internetowego magazynu „Novaja Europa”. Członkini Rad redakcyjnych czasopism „Ideology and Politics Journal”, „The Interlocutor” i „pARTisan”.
Kolejna debata z cyklu „Polska samorządów” organizowana przez Fundację im. Stefana Batorego oraz Fundację Lepsze Niepołomice.
Tym razem spotkaliśmy się w Niepołomicach, które były przez lata postrzegane nie tylko jako dobrze funkcjonujące miasto, ale także miejsce, w którym trwa dialog między władzami samorządowymi i mieszkańcami.
Obecnie sytuacja w mieście jest napięta. W grudniu do gminy wkroczyło Centralne Biuro Antykorupcyjne, a kilka dni później prokuratura zastosowała wobec burmistrza Romana Ptaka (związanego z Platformą Obywatelską) środek zapobiegawczy – nie może on pełnić swoich obowiązków. Sąd nie uwzględnił zażalenia na tę decyzję. W tej sytuacji premier Mateusz Morawiecki powołał komisarza – Krystiana Zielińskiego, co wywołało falę oburzenia w Niepołomicach.
W gronie samorządowców, aktywnych mieszkańców, obserwatorów i komentatorów życia lokalnego próbowaliśmy odpowiedzieć na pytania:
– Jakie są następstwa powołania komisarza i trybu, w jakim to się stało? W jaki sposób zmieniło to funkcjonowanie miasta, relacje zarządzających miastem i rady, samorządu i mieszkańców?
– Jak jest postrzegane wprowadzenie zarządu komisarycznego: jako efekt sporu politycznego, czy jako zamach na samorządność i prawo decydowania przez mieszkańców, kto nimi rządzi?
– Czy obecna sytuacja ma wpływ na codzienne życie miasta? Czy mieszkańcy w ogóle dostrzegają problem?
– Czy Niepołomice to sytuacja jednostkowa i przypadek, czy kierunek centralizacyjnej polityki PiS-u?
W dyskusji udział wzięli:
Dyskusję prowadził Edwin Bendyk, prezes Fundacji im. Stefana Batorego i publicysta tygodnika „Polityka”. Nagranie debaty dostępne jest na naszym profilu na Facebooku.
Patronat medialny:
Zorganizowaliśmy debatę tuż po rozstrzygnięciu wyborów prezydenckich ze świadomością, iż pełne wyniki mogą nie być jeszcze znane czy też podlegać kontestacji. Nie chcieliśmy jednak patrzeć na ostatnie tygodnie kampanii i na same wyniki wyborów, analizować poszczególnych grup wyborców, śledzić przepływów poparcia ani zajmować się analizą strategii kandydatów, zastanawiać się na przyczynami ich sukcesów oraz niepowodzeń. Chcieliśmy zapytać o to, w jakiej rzeczywistości znaleźliśmy po 12 lipca 2020, pytać o głębsze zmiany, które w tym czasie się ujawniły i poszukać przyczyn mniej oczywistych; spojrzeć z dystansu na zachodzące procesy polityczne. Wreszcie chcieliśmy ogarnąć proces wyborczy jako całość: od nieodbytego głosowania 10 maja do drugiej tury wyborów i zastanowić się nad następstwami politycznymi oraz społecznymi wydarzeń z ostatnich miesięcy.
Postawiliśmy pytania:
Transmisja była tłumaczona na język migowy.
W dyskusji udział wzięli:
– Anna Materska-Sosnowska (Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego, członkini Zarządu Fundacji im. Stefana Batorego)
– Andrzej Nowak (Instytut Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego)
– Andrzej Rychard (Instytut Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk, przewodniczący Rady Fundacji im. Stefana Batorego)
– Michał Sutowski („Krytyka Polityczna”)
Prowadzący: Edwin Bendyk (prezes Fundacji im. Stefana Batorego, tygodnik „Polityka”)
Edwin Bendyk – prezes Fundacji im. Stefana Batorego, dziennikarz i publicysta tygodnika „Polityka”, kierownik Ośrodka Badań nad Przyszłością Collegium Civitas.
Anna Materska-Sosnowska – dr, politolożka, adiunkt w Zakładzie Systemów Politycznych Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, członkini Zarządu Fundacji im. Stefana Batorego. Zajmuje się m.in. tematyką systemów politycznych, systemów partyjnych oraz analizą polskiej sceny politycznej.
Andrzej W. Nowak – prof. dr hab., historyk, publicysta, sowietolog, kierownik Zakładu Historii Europy Wschodniej Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego, w latach 1991–2012 redaktor naczelny czasopisma „Arcana”, autor m.in. Dziejów Polski. Od 2016 roku członek Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej.
Andrzej Rychard – prof. dr hab., socjolog, dyrektor Instytutu Filozofii i Socjologii PAN. Przewodniczący Rady Fundacji im. Stefana Batorego. W latach 1995–2006 wykładowca w Central European University. Członek Polskiego Towarzystwa Socjologicznego i Komitetu Socjologii PAN. Autor licznych publikacji związanych z socjologią, polityką i ekonomią.
Michał Sutowski – politolog, tłumacz i publicysta. Sekretarz redakcji pisma „Krytyka Polityczna”. Koordynator Instytutu Studiów Zaawansowanych. Jest autorem wywiadów-rzek z Agatą Bielik-Robson, Ludwiką Wujec i Agnieszką Graff.
