Jeszcze nigdy w historii lokalnej polityki publicznej nie inwestowano tak intensywnie w infrastrukturę społeczną. Powstają nowe centra usług społecznych, domy kultury po modernizacjach, biblioteki zmieniają się w multimedialne huby, a miasta wypełniają się programami integracyjnymi, partycypacyjnymi i animacyjnymi. Paradoks polega na tym, że równolegle coraz częściej mówimy o kryzysie relacji, samotności, zaniku więzi sąsiedzkich i erozji lokalnej wspólnotowości.
Niedawno minęły dwa lata od wyborów, w których obecnie rządzące Polską partie zapowiadały odpartyjnienie przedsiębiorstw zależnych od państwa. Obiecywały m.in. koniec traktowania Spółek Skarbu Państwa jako łupów partyjnych, konkursy na stanowiska zamiast odgórnych nominacji i jawność działań zamiast tajności.
W lipcu, po wielu miesiącach przygotowań, rząd przyjął program wyrównywania szans edukacyjnych dzieci i młodzieży „Przyjazna szkoła”. Jego celem jest wsparcie w polskich szkołach procesu integracji edukacyjnej uczniów, którzy doświadczyli migracji.
Wybory prezydenckie i parlamentarne można traktować jako największy eksperyment badawczy realizowany w Polsce. Podobnie jak w innych skomplikowanych doświadczeniach naukowych, należy dołożyć wszelkich starań, aby dokładność wyniku była możliwie jak największa, a dobre oszacowanie błędu pomiaru potwierdzało rzetelność ogłoszonych wyników wyborów. Chcąc uniknąć posądzeń o manipulacje i nadużycia oraz zwiększyć wiarygodność systemu, przed każdymi wyborami Państwowa Komisja Wyborcza powinna zamawiać przeprowadzenie statystycznej analizy wyników wyborów przez kilka niezależnych grup badawczych.
