Debata Fundacji Batorego i Wrocławskiego Instytutu Kultury
Można zaryzykować tezę, że przynajmniej od początków XXI wieku podstawą kultury i siłą napędzającą spory polityczne naszych społeczeństw stał się mniej lub bardziej skutecznie wypierany strach. Świadczy o tym zarówno bogactwo postapokaliptycznych wizji we współczesnych filmach, serialach i powieściach, jak i sukcesy konserwatywnych populistów, którzy w kolejnych krajach obiecują uchronić lud przed upadkiem, przywracając tradycyjne wartości i tożsamość. Lęk od początku towarzyszył nowoczesności, która właśnie po to, by uwolnić człowieka od strachu, napędza wciąż przyśpieszającą zmianę świata i rozbija naturalne wspólnoty oparte na więzach krwi, religii czy tradycji. Wydaje się jednak, że ta dawno już rozpoznana „dialektyka oświecenia” osiąga właśnie punkt kulminacyjny w postaci katastrofy klimatyczną. Zajmuje ona w zbiorowej świadomości miejsce centralne, ale też paraliżujące. Ślady kryzysu ekologicznego dostrzegalne są w większości zjawisk koncentrujących naszą uwagę – od martwej Odry przez kryzysy migracyjne po rosnące ceny oraz toczącą się za naszą wschodnią granicą wojnę, która jest przecież także imperialną walką o zasoby. Jednocześnie wszystko wskazuje na to, że kwestie klimatyczne będą wielkim nieobecnym rozpoczynającej się kampanii wyborczej. Trudno się temu dziwić, jeśli często nie umiemy o nich rozmawiać nawet z bliskimi.
Czy strach faktycznie charakteryzuje dzisiejszą kulturę i organizuje sferę polityczną? Jak sprawić, by zagrożenie jednoczyło i mobilizowało do działania, a nie dzieliło i paraliżowało? Jak strachy globalne przekładają się na te lokalne? Jeśli kryzys klimatyczny wymaga, byśmy nauczyli się myśleć i opowiadać o przyszłości ludzkości, to jakie miejsce w tych opowieściach znaleźć dla wspólnot narodowych?
W dyskusji udział wzięli:
- Leszek Koczanowicz (autor książki-finalistki Nagrody im. Marina Króla Niedokończone polityki. Demokracja, populizm, autokracja, Wydawnictwo Pasaże)
- Marcin Napiórkowski (autor książki-finalistki Nagrody im. Marcina Króla Naprawić przyszłość. Dlaczego potrzebujemy lepszych opowieści, żeby uratować świat, Wydawnictwo Literackie)
- Agnieszka Wolny-Hamkało (poetka, krytyczka literacka)
Prowadzenie: Edwin Bendyk (prezes Fundacji im. Stefana Batorego).
Ustanowiona i przyznana po raz pierwszy w ubiegłym roku przez Fundację Batorego Nagroda im. Marcina Króla ma wspierać rozwój debaty publicznej poprzez zachętę do pogłębionej refleksji nad zjawiskami i trendami współczesności oraz wyzwaniami przyszłości, tworzenia nowych idei i prób opisu rzeczywistości, poszukiwania odpowiedzi na kryzys demokracji oraz wartości demokratycznych oraz poszerzania przestrzeni intelektualnego dyskursu ponad podziałami.
Na początku marca Kapituła Nagrody wybrała pięć książek-finalistek drugiej edycji konkursu. Zwycięski tytuł ogłoszony zostanie 25 maja. Przed ogłoszeniem książki-laureatki tegorocznej Nagrody Fundacja Batorego organizuje w różnych miastach publiczne debaty z autorami książek nominowanych do Nagrody oraz innymi ważnymi uczestniczkami i uczestnikami polskiej debaty intelektualnej.
(Więcej informacji o Nagrodzie oraz lista nominowanych w tegorocznej edycji książek znajduje się tutaj)
Edwin Bendyk – prezes Fundacji im. Stefana Batorego. Dziennikarz, pisarz i publicysta związany z tygodnikiem „Polityka”. Wykłada w Graduate School for Social Research PAN i Collegium Civitas, gdzie współtworzył Ośrodek Badań nad Przyszłością. Członek European Council on Foregin Relations. Autor m. in. książek W Polsce, czyli wszędzie. Rzecz o upadku i przyszłości świata (2020) oraz Bunt sieci (2012).
Leszek Koczanowicz – prof. dr hab., politolog, filozof, psycholog. Zajmuje się filozofią polityki, koncepcjami demokracji i etyką polityki. Interesuje się filozofią kultury, kulturą współczesną oraz sztuką współczesną. Prowadził badania i wykłady na wielu uczelniach zagranicznych, w tym na Uniwersytecie Columbia, Uniwersytecie w Berkeley, Uniwersytecie w Buffalo oraz Uniwersytecie w Oxfordzie. Autor wielu książek, m.in. Wspólnota i emancypacje. Spór o społeczeństwo postkonwencjonalne (2005), Politics of Time. Dynamics of Identity in Post-Communist Poland (2008), Lęk nowoczesny. Eseje o demokracji i jej adwersarzach (2011), Polityka dialogu. Demokracja niekonsensualna i wspólnota krytyczna (2015), Lęk i olśnienie: eseje o kulturze niepokoju (2020) i najnowszej Niedokończone polityki. Demokracja, populizm, autokracja (2022). Laureat konkursu MISTRZ Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej.
Marcin Napiórkowski – dr hab., semiotyk kultury, badacz współczesnych mitów, pamięci zbiorowej i kultury popularnej. Wykłada w Instytucie Kultury Polskiej UW. Publikuje w „Tygodniku Powszechnym”, „Tygodniku Powszechnym”, „Krytyce Politycznej”, „Więziach”, „Znaku” i „Gazecie Wyborczej”. Pomysłodawca i współscenarzysta rapowego musicalu „1989”. Prowadzi blog mitologiawspolczesna.pl. Autor książek Naprawić przyszłość (2022), Turbopatriotyzm (2019), Kod kapitalizmu (2019), Mitologia współczesna (2013), Powstanie Umarłych. Historia pamięci 1944-2014 (2016) oraz Władza wyobraźni (2014).
Agnieszka Wolny-Hamkało – poetka, autorka powieści, sztuk teatralnych i książek dla dzieci. Ostatnio wydała książkę z wierszami Raster Lichtensteina. Autorka antologii opowiadań, kuratorka Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania. Nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia za Spamy miłosne, laureatka nagrody PS IBBY za Lato Adeli (Książka Roku 2019). Nominowana do nagrody Literacka Podróż Hestii za powieść Po śladach. Tłumaczka ukraińskiej poetki Hanny Osadko ( wyd. Pogranicze). Redaktorka i współzałożycielka społeczno-poetyckiego pisma „Zakład”. Jej sztuki były wystawiane m.in. w Teatrze Polskim, Teatrze Dramatycznym im. Szaniawskiego, Teatrze Muzycznym Capitol, Teatrze Grotowskiego (w ramach MFO). „Dzień dobry, wszyscy umrzemy” zekranizowano w cyklu Teatroteka. Doktorantka IBL PAN. Członkini zespołu badawczego Archiwum Kobiet IBL PAN. Od trzech lat prowadzi interdyscyplinarne seminaria humanistyczne we Wrocławiu. Naukowo zajmuje się kampem w nowej poezji polskiej.
