Zespół badawczy analizował m.in. z czym kojarzą się obywatelom władze samorządowe i jakie cechy odróżniają politykę samorządową od polityki krajowej, czy obywatele widzą historyczną ciągłość władz lokalnych, czy postrzegają samorząd terytorialny w Polsce jako jeden z owoców transformacji systemowej, czy poczucie przywiązania do miejsca zamieszkania, patriotyzm lokalny oraz zakorzenienie w sieciach rodzinnych i sąsiedzkich znajdują odbicie w stosunku do władz samorządowych, a także w jaki sposób obywatele odnoszą się do pomysłów na (re)centralizację – zmniejszenie uprawnień władz lokalnych lub zwiększenie kontroli rządu centralnego nad samorządami.
Dyskusja z udziałem: Michała Łuczewskiego (Centrum Myśli Jana Pawła II), Pawła Machcewicza (współtwórca i były dyrektor Muzeum II Wojny Światowej), Andrzeja Nowaka (Instytut Historii PAN), Karoliny Wigury (Kultura Liberalna) i Anny Wolff-Powęskiej (Uniwersytet SWPS, filia w Poznaniu).
Prowadzenie: Aleksander Smolar (prezes Fundacji im. Stefana Batorego)
Tezy:
Punktem wyjścia do naszej dyskusji jest Muzeum II Wojny w Gdańsku. Nie chcemy jednak rozmawiać o przebiegu sporu, ani też omawiać szczegółów stałej ekspozycji. To kwestie niezmiernie istotne, wiele jednak o nich już powiedziano. Proponujemy zatem, by tematem dyskusji były wizje polskości i historii, które można odczytać z wystawy przygotowanej przez twórców Muzeum, a także inne wyobrażenia polskości i historii, zwłaszcza prezentowane przez krytyków gdańskiej placówki. Chcemy zapytać o główne linie ideowego sporu, zarówno te często podnoszone, jak spór między heroiczną wizją wojny, w której głównym bohaterem jest zbiorowość, a spojrzeniem z punktu widzenia ofiary, jak i te mniej dostrzegane. Uważamy bowiem, że konfliktu obóz rządowy-obrońcy Muzeum II Wojny nie można uznać za kolejną odsłonę wojny PO-PiS (chociaż niektórzy tak go traktują), a tym bardziej nie można go sprowadzić do kwestii personalnych. Wiąże się on raczej z coraz wyraźniej widzianym powrotem do wspólnotowości, do pytań o sposób definiowania tożsamości zbiorowej i indywidualnej oraz do idei państwa narodowego. Spojrzenie na spór o Muzeum II Wojny z takiej perspektywy nabiera innych znaczeń.
Omówienie debaty [PDF]
Zapis debaty ukazał się w Przeglądzie Politycznym (2017, nr 144)
Nagranie spotkania
Wypowiedź Michała Łuczewskiego
Wypowiedź Pawła Machcewicza
Wypowiedź Andrzeja Nowaka
Wypowiedź Karoliny Wigury
Wypowiedź Anny Wolff-Powęskiej
Przeprosiny Rafała Wnuka w związku z jego wypowiedzią podczas debaty [PDF]
Noty biograficzne
Michał Łuczewski (ur. 1978) – socjolog, dr. Adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Wicedyrektor Centrum Myśli Jana Pawła II w Warszawie. Członek redakcji „44/Czterdzieści i Cztery”. Publikował m.in. w „Arcanach”, „Polsce The Times”, „Res Publice Nowej”, „Wprost”. Jego książka Odwieczny naród. Polak i katolik w Żmiącej otrzymała w 2013 roku Nagrodę im. ks. Józefa Tischnera.
Paweł Machcewicz (ur. 1966) – historyk, prof. dr hab. Współtwórca i do kwietnia 2017 dyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku . Od roku 2000 do 2005 dyrektor Biura Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej. Od 1990 roku w Instytucie Studiów Politycznych PAN, w latach 2000–2006 wykładowca w Collegium Civitas, na Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 2008–2014 główny doradca premiera Donalda Tuska. Ostatnio wydał: Poland’s war on Radio Free Europe, 1950-1989 (2014).
Andrzej Nowak (ur. 1960) – historyk, publicysta, nauczyciel akademicki, sowietolog, prof. dr hab. Kierownik Zakładu Historii Europy Wschodniej i Studiów nad Imperiami XIX i XX wieku Instytutu Historii PAN oraz Zakładu Historii Europy Wschodniej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Były redaktor naczelny dwumiesięcznika „Arcana”. W 2015 roku został członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę. Ostatnio wydał: Dzieje Polski. Od rozbicia do nowej Polski (2015), Historia i Polityka (2016) i Polskość jest przywilejem (2016).
Karolina Wigura (ur. 1980) – socjolożka, publicystka, dr. Członkini redakcji tygodnika internetowego „Kultura Liberalna”, była członkini zarządu Fundacji Batorego. Adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Publikowała m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Przeglądzie Politycznym” i „Tygodniku Powszechnym”. Jej książka Wina narodów otrzymała w 2012 roku Nagrodę im. ks. Józefa Tischnera.
Anna Wolff-Powęska (ur. 1941) – historyczka idei, politolożka, prof. dr hab. Specjalistka w zakresie stosunków polsko-niemieckich. Wykłada w poznańskiej filii Uniwersytetu SWPS. W latach 1990-2004 dyrektor Instytutu Zachodniego w Poznaniu. Ostatnio wydała: Pamięć – Brzemię i uwolnienie. Niemcy wobec nazistowskiej przeszłości (1945–2010) (2011).
Polecamy także:
Piotr Kosiewski, Spór o Muzeum II Wojny jest kolejną odsłoną trwającej od lat wojny PO – PiS, wyborcza.pl
Marcin Kula, Piotr Majewski, Muzeum II Wojny Światowej – dwugłos, Muzealnictwo
Powrót do normalności. Paweł Machcewicz w rozmowie z Łukaszem Bertramem i Izą Mrzygłód, Kultura Liberalna
Byliśmy niewygodni dla PiS. Muzeum zaprzecza ich narracji [Rozmowa z Pawełem Machcewiczem], gazeta.pl
Kaja Puto, Nigdy więcej wojny, czyli złogi komunistycznej propagandy, Krytyka Polityczna
Michał Stankiewicz, Antywojenny przekaz Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, Rzeczpospolita
Michał Sutowski, Agnieszka Wiśniewska, Muzeum refleksyjne, czyli sprzeczne z polską racją stanu, Krytyka Polityczna
Prof. Jan Żaryn odwiedził Muzeum II Wojny Światowej. Co zobaczył? Czy placówka wymaga zmian?, wpolityce.pl
Paneliści: Małgorzata Fuszara (dyrektor Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego), Julia Kubisa (Instytut Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego), Ewa Rumińska-Zimny (Szkoła Główna Handlowa), Ryszard Szarfenberg (Instytut Polityki Społecznej Uniwersytetu Warszawskiego).
Prowadzenie: Aleksander Smolar (prezes Fundacji Batorego).
Tezy
Tłumy, które wyszły na ulice miast podczas „czarnego protestu” stały się symbolem sprzeciwu wobec tego, co powszechnie uznaje się za atak władzy na prawa kobiet. Rząd Prawa i Sprawiedliwości likwiduje standardy opieki okołoporodowej, zapowiadano wypowiedzenie konwencji Rady Europy o zwalczaniu przemocy wobec kobiet, zaś postulat usunięcia pigułki „dzień po” z listy leków wydawanych bez recepty uzyskał w kwietniu poparcie sejmowej Komisji Zdrowia. Program 500+ jest różnie oceniany. Jedni podkreślają, że dzięki jego wprowadzeniu poprawiła się sytuacja materialna kobiet. Inni zwracają uwagę, iż prowadzi on do „wypychania” kobiet z rynku pracy. Natomiast postulat ograniczenia prawa do aborcji jest popierany przez wpływową część obozu rządzącego.
Podczas naszej debaty chcemy jednak rozmawiać nie tylko na temat ostatnich wydarzeń. Chcielibyśmy prześledzić zmiany w sytuacji kobiet i wzorach kobiecości od czasów komunizmu do dziś. Jak wyglądała polityka władz w stosunku do Polek? Jakie prawa im przyznawano i jak wyglądała ich realizacja w praktyce? Jaki był ich status społeczny i ekonomiczny? Jak była i jest postrzegana rola i miejsce kobiet w społeczeństwie? Nie tylko przez władze, ale też przez Kościół katolicki oraz przez środowiska opiniotwórcze? Jakie wzorce kobiecości przekazywała i przekazuje kultura masowa, a jakie proponuje władza? Jakie propozycje wysuwa opozycja?
Nagranie spotkania
Wypowiedź Małgorzaty Fuszary
Wypowiedź Julii Kubisy
Wypowiedź Ryszarda Szarfenberga
Wypowiedź Ewy Rumińskiej-Zimny
Noty biograficzne
Małgorzata Fuszara (ur. 1951) – prawniczka i socjolożka, profesor nauk humanistycznych. Specjalistka w zakresie socjologii prawa, studiów kobiecych i gender studies, a także problematyki mniejszości narodowych. Dyrektor Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 2014-2015 sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i pełnomocniczka rządu ds. równego traktowania.
Julia Kubisa (ur. 1979) – socjolożka, dr, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego i Marie Curie Experienced Researcher na Wydziale Socjologii i Nauk o Pracy Uniwersytetu w Göteborgu. Publicystka w „Dzienniku Opinii Krytyki Politycznej”. Współzałożycielka Fundacji MaMa i członkini Porozumienia Kobiet 8 Marca.
Ewa Rumińska-Zimny (ur. 1946) – ekonomistka i specjalistka od gender studies. Ekspertka ONZ i UE ds. w zakresie roli kobiet w gospodarce. Inicjatorka paneuropejskich konferencji Kobiet Biznesu. Członkini zarządu Stowarzyszenia Kongres Kobiet, wykładowczyni Szkoły Głównej Handlowej i prezeska działającego przy tej uczelni Międzynarodowego Forum Kobiet Nauki i Biznesu.
Ryszard Szarfenberg (ur. 1966) – politolog, specjalista w zakresie polityki społecznej, ubóstwa i wykluczenia. Przewodniczący Rady Wykonawczej Polskiego Komitetu Europejskiej Sieci Przeciwdziałania Ubóstwu. Członek Rady Naukowej Instytutu Polityki Społecznej Uniwersytetu Warszawskiego i zarządu Polskiej Sieci Dochodu Podstawowego.
Dyskusja z udziałem: Michała Boniego (poseł do Parlamentu Europejskiego), Włodzimierza Cimoszewicza (b. premier RP, minister spraw zagranicznych oraz marszałek Sejmu RP), Ludwika Dorna (b. marszałek Sejmu RP, wicepremier oraz minister spraw wewnętrznych i administracji), Joanny Kluzik-Rostkowskiej (poseł na Sejm RP, b. minister pracy i polityki społecznej oraz 2015 minister edukacji narodowej), Rafała Matyi (Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie), Bartłomieja Sienkiewicza (b. minister spraw wewnętrznych) i Kazimierza Michała Ujazdowskiego (poseł do Parlamentu Europejskiego, b. minister kultury i dziedzictwa narodowego oraz wicemarszałek Sejmu).
Prowadzenie: Anna Materska-Sosnowska (członkini zarządu Fundacji im. Stefana Batorego)
Tezy
Podczas naszej dyskusji prosiliśmy o ocenę:
Ocenę funkcjonowania państwa po 1989 roku: w latach 90. i na początku nowego stulecia, w okresie rządów Platformy Obywatelskiej i obecnie, pod rządami PiS-u. Chodzi zarówno o koncepcje, jak i praktykę funkcjonowania. Jakie były podstawowe wyzwania i z czym sobie nie poradzono? Jak można ocenić efektywność zmian w funkcjonowaniu państwa w stosunku m.in. do zmian gospodarczych i w sferze czysto politycznej?
Zależało nam także na refleksji na temat słabości – w przeszłości i dzisiaj – w zakresie wypełniania podstawowych funkcji państwa: przede wszystkim (pozostawiając na boku problemy bezpieczeństwa zewnętrznego i polityki zagranicznej) bezpieczeństwa wewnętrznego, sprawiedliwości, rozwoju i społecznej integracji. Co należy zmienić, by nasze państwo wypełniało te funkcje? Na ile polskie państwo spełniało i spełnia kryteria państwa sprawnego, przejrzystego, czystego, wrażliwego na demokratyczne procesy decyzyjne? Poruszyliśmy także problemy silnego państwa, państwa prawa i żywotnej demokracji.
Poszukiwaliśmy odpowiedzi na pytanie, na ile państwo może i powinno odgrywać rolę „wychowawczą” w stosunku do społeczeństwa, kształtować tożsamość zbiorową poprzez politykę historyczną, kulturalną i ideologiczną kontrolę procesu edukacji, mass mediów, badań naukowych? Jak z tego punktu widzenia można ocenić model stosunków: państwo – Kościół i praktyczną ewolucje tych relacji?
Publikacja „Problemy z naszym państwem”
Nagranie spotkania:
Wypowiedź Włodzimierza Cimoszewicza:
Wypowiedź Ludwika Dorna:
Noty biograficzne
Michał Boni (ur. 1954) – polityk, socjolog kultury, specjalista od zarządzania zasobami ludzkimi, dr. Poseł do Parlamentu Europejskiego. W 1990 i od 1992 do 1993 podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej. W 1991 minister pracy i polityki socjalnej. W latach 1991–1993 poseł na Sejm RP. W latach 1996–1997 dyrektor Instytutu Spraw Publicznych. Od 1998 do 2001 roku szef zespołu doradców ministra pracy i polityki społecznej. W latach 2009-2011 minister-członek Rady Ministrów i przewodniczący Komitetu Stałego Rady Ministrów. Od 2011 do 2013 minister administracji i cyfryzacji.
Włodzimierz Cimoszewicz (ur. 1950) – polityk, prawnik, dr. W latach 1993–1995 minister sprawiedliwości. W latach 1996–1997 premier RP. Od 2001 do 2005 roku minister spraw zagranicznych. W 2005 roku marszałek Sejmu RP. W latach 2007–2015 roku senator RP i przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych Senatu RP. Obecnie wykładowca Ośrodka Polityki Zagranicznej na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Białymstoku.
Ludwik Dorn (ur. 1954) – polityk, socjolog i publicysta. Współpracownik Komitetu Obrony Robotników, a następnie „Solidarności”. Współzałożyciel i od 1992 roku wiceprezes Porozumienia Centrum. Współzałożyciel i w latach 2001-2007 wiceprezes Prawa i Sprawiedliwości. W 2010 roku członek Polski Plus. W latach 2011-2014 członek Solidarnej Polski. Od 1997 do 2015 roku poseł. W 2007 roku marszałek Sejmu. Od 2005 do2007 roku wicepremier oraz minister spraw wewnętrznych i administracji.
Joanna Kluzik-Rostkowska (ur. 1963) – polityczka. Posłanka na Sejm od 2007 roku. W 2007 roku minister pracy i polityki społecznej, w latach 2013-2015 minister edukacji narodowej. Była także wiceministrem rozwoju regionalnego.
Anna Materska-Sosnowska – politolog, dr. Członkini zarządu Fundacji im. Stefana Batorego. Adiunkt w Zakładzie Systemów Politycznych Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Wykładowca Podyplomowego Studium Zagadnień Legislacyjnych Wydziału Prawa i Administracji UW. Zajmuje się prawem konstytucyjnym, systemami partyjnymi oraz polską sceną polityczną.
Rafał Matyja (ur. 1967) – politolog i publicysta, dr. hab. Wykładowca Wyższej Szkoła Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. W latach 1992–1993 sekretarz Biura Programowego Rządu w Urzędzie Rady Ministrów. W 1993 sekretarz Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. W latach 1997–2001 współpracował z pełnomocnikiem rządu Jerzego Buzka ds. reformy administracji publicznej. Od 2000 roku pracownik Wyższej Szkoły Biznesu – National-Louis University w Nowym Sączu, w latach 2003-2007 prodziekan tamtejszego Wydziału Studiów Politycznych.
Bartłomiej Sienkiewicz (ur. 1961) – analityk, publicysta i polityk. Działacz opozycji demokratycznej. W latach 1990–2002 pracownik Urzędu Ochrony Państwa, współpracownik Krzysztofa Kozłowskiego i Andrzeja Milczanowskiego. Współtwórca i wieloletni wicedyrektor Ośrodka Studiów Wschodnich. W latach 2013–2014 minister spraw wewnętrznych i koordynator służb specjalnych.
Kazimierz Michał Ujazdowski (ur. 1964) – polityk, prawnik, dr. hab. Poseł do Parlamentu Europejskiego. Wykładowca na Uniwersytecie Łódzkim. W latach 2000–2001 i 2005-2007 minister kultury i dziedzictwa narodowego. Poseł na Sejm w latach 1991–1993 oraz 1997-2014. Wicemarszałek Sejmu w latach 2004–2005.
