Michał Bilewicz, Paweł Dobrowolski, Dominika Kasprowicz, Michał Łuczewski, Karolina Wigura
Zapis wideo pierwszej sesji
Michał Bilewicz [wystąpienie wideo]
Paweł Dobrowolski [wystąpienie wideo]
Dominika Kasprowicz [wystąpienie wideo]
Michał Łuczewski [wystąpienie wideo]
Karolina Wigura [wystąpienie wideo]
Zapis audio pierwszej sesji: [MP3 73MB], [OGG 58MB], czas trwania: 2 godz. 2 min.
Monika Bartoszewicz, Leszek Jażdżewski, Sebastian Kaleta, Krzysztof Mazur, Jan Sowa, Michał Syska
Zapis wideo drugiej sesji
Monika Bartoszewicz [wystąpienie wideo]
Leszek Jażdżewski [wystąpienie wideo]
Sebastian Kaleta [wystąpienie wideo]
Krzysztof Mazur [wystąpienie wideo]
Jan Sowa [wystąpienie wideo]
Michał Syska [wystąpienie wideo]
Zapis audio drugiej sesji: [MP3 73MB], [OGG 61MB], czas trwania: 2 godz. 8 min.
Omówienie debaty [PDF 146 KB]
Wyniki pierwszej i drugiej tury wyborów prezydenckich pokazały rosnącą rolę młodego pokolenia, urodzonego już po 1989 roku. Po raz pierwszy tak silnie zademonstrowało ono swoją obecność na scenie politycznej. Chcemy zastanowić się na tym jakie jest to pokolenie, w jakich warunkach funkcjonuje, jakich dokonuje wyborów politycznych i kulturowych. Chcemy zapytać także o stosunek tego pokolenia do III RP, jak jest przez nich postrzegana obecna Polska i jaką wizję państwa i swojego miejsca w nim proponują młodzi.
Monika G. Bartoszewicz, Bunt młodych czy foch starych?, Rebelya.pl
Paweł Dobrowolski, Bunt peryferium. Bunt młodych dopiero przed nami, „Gazeta Prawna”
Sebastian Klauziński, Młodzi namieszali w polityce. Są wkurzeni, niezagospodarowani, „Gazeta Wyborcza”
Prowadzenie konferencji: Aleksander Smolar
Monika Bartoszewicz (ur. 1980) – dr., absolwentka stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Łódzkim oraz International Security Studies na szkockim University of St. Andrews. Prowadziła badania nad europejskimi konwertytami na islam oraz nad radykalizacją młodzieży na Starym Kontynencie. Stypendystka Centre for Transatlantic Studies w Maastricht, za swoją pracę akademicką nagrodzona prestiżową Russell Trust Award.
Michał Bilewicz (ur. 1980) – psycholog społeczny, publicysta, dr hab. Koordynator Centrum Badań nad Uprzedzeniami Uniwersytetu Warszawskiego oraz wykładowca na Wydziale Psychologii UW. W latach 2000-2001 redaktor naczelny pisma „Jidełe”. Publikował m.in. w „Krytyce Politycznej”, „Kulturze i Społeczeństwie”, „Lewą Nogą”, „Midraszu”, „Polityce” i na portalu lewica.pl. Współredagował m.in. książki Żydzi i komunizm oraz Trudne pytania w dialogu polsko-żydowskim, napisał Być gorszymi – o reakcjach na zagrożenie statusu grupy własnej. Wiceprezes fundacji Forum Dialogu między Narodami.
Paweł Dobrowolski (ur. 1972) – ekonomista, doradca gospodarczy. Były prezes zarządu Forum Obywatelskiego Rozwoju. Współpracownik Instytutu Sobieskiego. Autor raportów m.in. Starsi Polacy żyją na koszt młodszych Polaków – zarys zjawiska oraz Prawdziwy dług Polski. Opracował koncepcję wprowadzenia do polskiego porządku prawnego publicznego wysłuchania. Autor artykułów o bankowości centralnej, upadłości, mediach oraz problematyce gospodarczej.
Leszek Jażdżewski (ur. 1982) – współzałożyciel i redaktor naczelny „Liberté!”. Politolog, publicysta. Stały felietonista tygodnika „Wprost”. Działacz społeczny, sekretarz Towarzystwa Integracji Transportu, członek rady Fundacji Projekt: Polska, członek European Convention of Liberal Democracy. Publikował m.in. w „Gazecie Wyborczej” „Newsweeku”, i „Rzeczpospolitej”.
Michał Łuczewski (ur. 1978)– socjolog, dr. Adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Członek redakcji „44/Czterdzieści i Cztery”. Wicedyrektor Centrum Myśli Jana Pawła II w Warszawie. Publikował m.in. w „Arcanach”, „Polsce The Times”, „Res Publice Nowej”, „Rzeczpospolitej”, „Wprost”. Wydał: Wartość krajobrazu. Rozwój przestrzeni obszarów wiejskich (z Adrianną Kupidurą i Przemysławem Kupidurą, 2011) oraz Odwieczny naród. Polak i katolik w Żmiącej (2013).
Sebastian Kaleta (ur.1989) – prezes i założyciel stowarzyszenia Młodzi dla Polski. Prawnik, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Aplikant radcowski w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Warszawie.
Dominika Kasprowicz (ur. 1980) – politolożka, dr., adiunkt w Instytucie Politologii Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie. Uczestniczka programu dyplomowego London School of Economics. Kierowniczka projektów: EUVOX Polska i Baromentr Wyborczy. Współautorka książki Socio-Political Alternatives in Central Europe, członkini redakcji „Liberté!”.
Krzysztof Mazur (ur. 1982) – politolog, dr. Prezes Klubu Jagiellońskiego. W latach 2002-2008 pracownik Instytutu Tertio Millennio, były koordynator Archiwum Medialnego Jana Pawła II. Pomysłodawca Akademii Nowoczesnego Patriotyzmu. Członek redakcji kwartalnika „Pressje”. Autor artykułów, m.in.: Polskie korzenie pontyfikatu Jana Pawła II, Geopolityka w myśli politycznej ruchu społecznego Solidarność w latach 1980-1981.
Jan Sowa (ur. 1976) – teoretyk kultury, socjolog, dr hab.. Wykładowca na Uniwersytecie Jagiellońskim. Współtwórca Fundacji Korporacja Ha!art oraz Spółdzielni Goldex Poldex. Od roku 2009 aktywnie związany z Wolnym Uniwersytetem Warszawy. Wydał zbiór esejów Sezon w tatrze lalek (2003) oraz monografie: Ciesz się, późny wnuku! Kolonializm, globalizacja i demokracja radykalna (2007), Fantomowe ciało króla. Peryferyjne zmagania z nowoczesną formą (2011), a także Inna Rzeczpospolita jest możliwa! Widma przeszłości, wizje przyszłości (2015).
Michał Syska (ur. 1980) – dyrektor Ośrodka Myśli Społecznej im. Ferdynanda Lassalle’a. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, prawnik. Członek zespołu „Krytyki Politycznej”, publikował m.in. na łamach „Gazety Wyborczej”, „Dziennika”, „Rzeczpospolitej”, „Trybuny”, „Przeglądu”, „Bez Dogmatu” i „Myśli Socjaldemokratycznej”.
Karolina Wigura (ur. 1980) – socjolożka, dr, publicystka. Członkini redakcji Tygodnika Internetowego „Kultura Liberalna”. Adiunkt w Instytucie Socjologii UW. Publikowała m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Europie” (dodatku do „Dziennika. Polska. Europa. Świat”), „Etyce”, „Przeglądzie Politycznym”, „Znaku”. Autorka książki Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki (2011). Laureatka nagrody Grand Press w roku 2008 za wywiad z Jürgenem Habermasem.
Dyskusja z udziałem: Edwina Bendyka, Marka Beylina, Marka Borowskiego, Ryszarda Bugaja, Piotra Burasa, Rafała Chwedoruka, Henryka Domańskiego, Ludwika Dorna, Mateusza Fałkowskiego, Mirosławy Grabowskiej, Agnieszki Graff, Rafała Kalukina, Leszka Koczanowicza, Leny Kolarskiej-Bobińskiej, Dominiki Kozłowskiej, Marcina Króla, Jarosława Kuisza, Michała Łuczewskiego, Anny Materskiej-Sosnowskiej, Mirosławy Marody, Krzysztofa Mazura, Cezarego Michalskiego, Adama Ostolskiego, Krzysztofa Podemskiego, Janusza Reykowskiego, Krystyny Skarżyńskiej, Grzegorza Sroczyńskiego, Antoniego Sułka, Andrzeja Szahaja, Tadeusza Szawiela, Agaty Szczęśniak, Karoliny Wigury, Artura Wołka i Rafała Wosia.
Tezy
Zaufanie do partii politycznych w całej Europie jest bardzo niskie. Polska nie jest pod tym względem wyjątkiem – partiom ufa zaledwie 17% Polaków. Tym, co Polskę wyróżnia jest bardzo duża niechęć do angażowania się w działania polityczne. Do partii należy mniej niż 1% wyborców.
Jaka jest tego przyczyna i jak przeciwdziałać tej sytuacji? Jak sprawić, by Polacy czuli się reprezentowani przez polityków? Czy partie są lepsze od ruchów społecznych, a jeśli tak, to w czym? Po co nam dziś właściwie partie polityczne?
Paneliści: Piotr Apel (Kukiz ’15), Agnieszka Dziemianowicz-Bąk (Partia Razem), Krzysztof Łapiński (Prawo i Sprawiedliwość), Paweł Marczewski (ekspert Fundacji Batorego), Michał Szczerba (Platforma Obywatelska), Marek Sowa (.Nowoczesna), Piotr Trudnowski (Klub Jagielloński)
Powitanie: Anna Materska-Sosnowska (INP UW, Fundacja Batorego).
Nagranie spotkania:
Jakich zmian potrzebują partie polityczne? Rekomendacje ekspertów Fundacji Batorego
Prowadzenie: Spotkanie organizowane z Klubem Jagiellońskim i Samorządem Studentów Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.
Tezy:
Zaufanie do partii politycznych w całej Europie jest bardzo niskie. Polska nie jest pod tym względem wyjątkiem – partiom ufa zaledwie 17% Polaków. Tym, co Polskę wyróżnia jest bardzo duża niechęć do angażowania się w działania polityczne. Do partii należy mniej niż 1% wyborców. Jaka jest tego przyczyna i jak przeciwdziałać tej sytuacji? Jak sprawić, by Polacy czuli się reprezentowani przez polityków? Czy partie są lepsze od ruchów społecznych, a jeśli tak, to w czym? Po co nam dziś właściwie partie polityczne?
Noty biograficzne:
Piotr Apel (ur. 1984) – dziennikarz i polityk. Od 2015 roku poseł na Sejm, wybrany z ramienia komitetu wyborczego Kukiz ’15. Wiceprzewodniczący Komisji ds. Unii Europejskiej.
Agnieszka Dziemianowicz-Bąk (ur. 1984) – z wykształcenia filozofka i pedagożka, z zawodu działaczka społeczna. Członkini Zarządu Krajowego Partii Razem, od 2010 roku stała współpracowniczka Ośrodka Myśli Społecznej im. Ferdynanda Lassalle’a. W 2016 roku nagrodzona prestiżową nagrodą „Global Thinkers” przyznawaną przez magazyn Foreign Policy.
Krzysztof Łapiński (ur. 1978) – politolog, polityk i samorządowiec. Od 2002 roku członek Prawa i Sprawiedliwości. W latach 2002-2010 i 2014-2015 radny warszawskiej dzielnicy Praga-Południe, od 2015 roku poseł na Sejm. Były zastępca rzecznika prasowego PiS.
Paweł Marczewski (ur. 1982) – historyk idei, socjolog, tłumacz i publicysta. Dyrektor ds. publikacji w Instytucie Nauk o Człowieku w Wiedniu oraz adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się historią myśli politycznej oraz teoriami socjoekonomicznymi.
Michał Szczerba (ur. 1977) – polityk i samorządowiec, od 2007 roku poseł na Sejm z ramienia Platformy Obywatelskiej. Wykluczenie go z obrad Sejmu w grudniu 2016 rozpoczęło protest opozycji i okupację sali plenarnej.
Marek Sowa (ur. 1967) – samorządowiec, polityk, w latach 2010-2015 marszałek województwa małopolskiego. Od 2015 roku poseł na Sejm. Były członek Platformy Obywatelskiej, w 2016 roku przeszedł do klubu poselskiego Nowoczesnej
Piotr Trudnowski – politolog, członek zarządu Klubu Jagiellońskiego. Zajmuje się polityką obywatelską i finansowaniem społecznościowym. Pracował dla organizacji pozarządowych, biznesu, instytucji publicznych i polityków.
Polecamy także:
Paweł Marczewski, Partie polityczne a jakość polskiej demokracji. Raport.
Rekomendacje Jakich zmian potrzebują partie? autorstwa Mikołaja Cześnika, Jarosława Flisa, Adama Gendźwiłła, Jacka Hamana, Anny Materskiej-Sosnowskiej, Jacka Raciborskiego.
Paweł Marczewski, Politycy w społecznej próżni, Tygodnik Powszechny, 7.05.2017
Rozmowa z udziałem: Jánosa Kisa (Węgry), Iwana Krastewa (Bułgaria), Karola Modzelewskiego, Jana Rokity, Jacquesa Rupnika (Czechy–Francja), Aleksandra Smolara i Karoliny Wigury, oraz – w ostatniej części spotkania – Mateusza Kijowskiego.
Zapis wideo 3 sesji
Relacja z konferencji [PDF 280 KB]
Do dnia głosowania, czyli 9 czerwca 2024 roku, będziemy publikować raporty cząstkowe zawierające najciekawsze informacje i analizy, a po wyborach zostanie wydana publikacja podsumowująca pełen przebieg agitacji wyborczej w mediach społecznościowych. Tak jak poprzednio skupiliśmy się na serwisach Alphabet i Meta, a zbieranie danych rozpoczęliśmy 1 kwietnia.
Kampania wyborcza rozpoczęła się 11 marca 2024 roku wraz z wydaniem przez Prezydenta RP postanowienia w sprawie zarządzenia wyborów. Komitety wyborcze mogą jednak prowadzić agitację wyborczą dopiero od dnia przyjęcia przez Państwową Komisję Wyborczą zawiadomienia o utworzeniu komitetu wyborczego. Niektóre z komitetów (np. Konfederacja) uczyniły to już w marcu, inne, jak Trzecia Droga, dopiero w drugiej połowie kwietnia. Wyzwaniem dla przejrzystości kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego był fakt, że w pewnym momencie równolegle była prowadzona kampania wyborcza do jednostek samorządu terytorialnego. Podobnie jak w przypadku równoległych kampanii do Sejmu i Senatu oraz referendum w 2023 roku taki rozkład wyborów znacznie utrudnia śledzenie przebiegu i wydatków na konkretną kampanię.
W pierwszej części oceniliśmy czy wybory były uczciwe. Jacek Haman (Uniwersytet Warszawski), Katarzyna Batko-Tołuć (Sieć Obywatelska – Watchdog Polska), Małgorzata Lech-Krawczyk (Komitet Obrony Demokracji), Bartłomiej Michalak (Uniwersytet Mikołaja Kopernika) i Magdalena Świder, (Kampania Przeciw Homofobii) przedstawili pierwsze wnioski z obywatelskiego monitoringu wyborów.
W drugiej części zastanowiliśmy się nad wynikami i specyfiką tych wyborów. Wielu polityków i publicystów uznaje je za sprawdzian przed serią wyborów w 2019-2020. Czy tak będzie w rzeczywistości? Oceniliśmy ile kontynuacji, a ile zmiany w nowych władzach samorządowych. Przyjrzeliśmy się temu kto będzie rządził Polską samorządową i czy samorządy stały się bardziej partyjne. Przeanalizowaliśmy jaką rolę odegrały w nich ruchy miejskie, które były jednym z fenomenów wyborów samorządowych w 2014 roku. Wyciągnęliśmy też pierwsze wnioski w jaki sposób zmiany w ordynacji wyborczej wpłynęły na proces wyborczy – czy uczyniły je bardziej przejrzystymi i wiarygodnymi, czy przeciwnie, zwiększyły nieufność do procesu wyborczego oraz pogłębiły podziały polityczne?
Udział wzięli: Jarosław Flis (Uniwersytet Jagielloński), Radosław Markowski (Uniwersytet SWPS) i Anna Materska-Sosnowska (Uniwersytet Warszawski).
Dyskusję poprowadził Edwin Bendyk.
Wprowadzenia do debaty: Mikołaj Cześnik (Instytut Nauk Społecznych, Uniwersytet SWPS), Jarosław Flis (Centrum Badań Ilościowych nad Polityką, Uniwersytet Jagielloński), Adam Gendźwiłł (Wydział Geografii i Studiów Regionalnych, Uniwersytet Warszawski), Marta Żerkowska-Balas (Centrum Studiów nad Demokracją, Uniwersytet SWPS).
Prowadzenie: Anna Materska-Sosnowska, członkini Zarządu Fundacji Batorego.
Tezy:
Dotychczasowe doświadczenia wyborów samorządowych i sondaże opinii publicznej pozwalają przewidywać, ile Polek i Polaków zagłosuje w zbliżających się wyborach samorządowych, czym będą wyróżniać się głosujący, a także co może kierować ich decyzjami. Przyjrzymy się jak frekwencja i wyniki zmieniają się w zależności od wielkości gminy i lokalnej sytuacji politycznej.
Z doświadczeń wynika, że mieszkańcy większych miast głosują w wyborach samorządowych mniej chętnie niż mieszkańcy wsi i małych miast. Być może jednak – na co wskazują ostatnie sondaże – w 2018 roku będziemy mieć do czynienia z większą mobilizacją elektoratu wielkomiejskiego i relatywną demobilizacją elektoratu wiejskiego.
Od dłuższego czasu badania opinii publicznej potwierdzają, że wybory samorządowe są oceniane jako najważniejsze wśród różnych wyborów odbywających się w kraju. Jednocześnie spośród wyborów samorządowych te do sejmików Polacy uznają za najmniej interesujące. Czy kampania wyborcza i zachęcająca do głosowania będzie skuteczna?
Zastanowimy się jaka była dotąd realna pozycja sejmowych partii politycznych w samorządach różnych szczebli oraz co wyróżnia ugrupowania lokalne. Czy w tych wyborach większa aktywność ogólnopolskich partii politycznych przełoży się na zachowania wyborców? Dotychczas wyborcy na szczeblu lokalnym przede wszystkim cenili sobie doświadczenie w pracy samorządowej (korzystali na tym urzędujący włodarze oraz „tutejszość” kandydatów czyli miejsce zamieszkania w ich najbliższej okolicy. Tylko dla 30% Polaków ważne jest jaką partię reprezentują kandydujący.
Podsumujemy co już wiemy na podstawie rozmaitych badań opinii publicznej o tym, ile Polek i Polaków w najbliższych wyborach samorządowych pójdzie zagłosować i kto zdobędzie władzę w wielkich miastach i sejmikach wojewódzkich.
Debata jest organizowana we współpracy z OKO.press, Newsweek Polska i Wolters Kluwer.
