Termin „kryzys klimatyczny” na stałe wszedł do naszego słownika, jednak coraz lepiej widać, że należałoby raczej mówić o wielu kryzysach – klimatycznym, przyrodniczym, zanieczyszczeniowym, społecznym – powiązanych ze sobą w Wielki Kryzys Globalnego Systemu. Czasu na reakcje mamy coraz mniej, a ten moloch wydaje się nie do pokonania. Czy na pewno?
Zapraszamy do obejrzenia konferencji wokół raportu „Międzynarodowy Kompas Zmiany Systemowej: Globalne implikacje osiągnięcia europejskiego Zielonego Ładu” przygotowanego przez SYSTEMIQ, Klub Rzymski oraz Open Society European Policy Institute. Autorzy i autorki w wielowymiarowy sposób szukali odpowiedzi na pytanie, czy Wielka Zmiana (w odpowiedzi na Wielki Kryzys) jest możliwa, jak do niej doprowadzić i wreszcie – co kluczowe z polskiej perspektywy – jaka jest rola Unii Europejskiej, krajów członkowskich i Europejskiego Zielonego Ładu w globalnej grze, której stawką jest przetrwanie naszej cywilizacji.
Wielka Zmiana to oczywiście wiele zmian mniejszych, ale powiązanych ze sobą i ujętych w jedną całość. Jeśli Europejski Zielony Ład ma odnieść sukces, UE musi być siłą napędową rozwoju zrównoważonych systemów gospodarczych i dobrobytu społecznego zarówno w kraju, jak i na całym świecie. Jeśli – zamiast o globalnych zagrożeniach – chcemy mówić o globalnych szansach UE w czasach kryzysu, musimy namierzyć czynniki, które będą decydowały o powodzeniu europejskich zielonych polityk. Tylko po przyjęciu perspektywy globalnej może się to udać.
Raport zaprezentowało dwoje z jego autorów:
Komentarz wprowadzający do dyskusji przedstawił Marcin Korolec, dyrektor Instytutu Zielonej Gospodarki. W debacie udział wzięli:
Prowadzenie: Edwin Bendyk (prezes Fundacji im. Stefana Batorego)
Raport „Międzynarodowy Kompas Zmiany Systemowej: Globalne implikacje osiągnięcia europejskiego Zielonego Ładu” udowadnia, że:
Pełne podsumowanie kluczowych ustaleń raportu.
Zewnętrzne okoliczności, które zmusiły rząd do zajęcia się liberalizacją ustawy wiatrakowej oraz sposób procedowania i dyskutowania tych zmian wydają się być doskonałym przykładem tego, jak daleko jesteśmy od takiego modelu demokratycznej deliberacji, który mógłby zapewnić niezbędną legitymizację dla zielonej transformacji i zielonego państwa. Nie należy spodziewać się, że mieszkaniec polskiej wsi będzie myślał i mówił o zielonej transformacji tak samo, jak przedstawiciel wielkomiejskiej klasy średniej. Mogą jednak razem tworzyć wspólnotę w takim zakresie, by uznawać realność zagrożenia, co z kolei daje podstawę do politycznej debaty o tym, jak na to zagrożenie odpowiedzieć.
Dlaczego i czyje obawy budzi projekt liberalizacji ustawy wiatrakowej? Jakie podziały i nieporozumienia w polskim społeczeństwie ujawnia ten spór? W jaki sposób konflikt ten jest rozgrywany przez głównie siły polityczne? Przede wszystkim zaś, jakie wnioski należy wyciągnąć z tego sporu na przyszłość? Jakich korekt wymaga nasza demokracja, by zdolna była uchronić nas przed katastrofą klimatyczną?
W dyskusji udział wzięli:
Prowadzenie: Edwin Bendyk (prezes Fundacji im. Stefana Batorego).
Tegoroczne Igrzyskach Wolności odbyły się w Hali Maszyn EC1 w Łodzi pod hasłem „Zielona niepodległość”. Szczególnej uwadze polecamy dwa wydarzenia organizowane przez forumIdei Fundacji Batorego:
Więcej informacji na stronie www.igrzyskawolnosci.pl.
15 października, godz. 18:00
Panel dyskusyjny „Ukraina po wojnie. Państwo, społeczeństwo, kultura”
Bardzo szybko w Ukrainie zauważono, że rozmowy o przyszłym kształcie kraju muszą rozpocząć się już teraz, zanim zdoła się pokonać rosyjskiego agresora. To bowiem pomoże uczynić kraj silniejszym i bardziej odpornym na kolejne zagrożenia. W ostatnich miesiącach przedstawiono wiele ciekawych, często innowacyjnych koncepcji przyszłej obudowy kraju, wykraczających poza ogólne hasła nowego „planu Marshalla” i starań o integrację z Unią Europejską. Jednak pytanie o Ukrainę po wojnie jest znacznie szersze niż kwestie gospodarcze, ekonomiczne czy infrastrukturalne. Dotyczy przyszłego ustroju państwa, sposobu jego organizacji, w tym roli samorządu i wspólnot lokalnych, modelu relacji społecznych i roli społeczeństwa obywatelskiego, kultury i jej znaczenia, wreszcie definicji ukraińskości, bycia obywatelem Ukrainy. Jakim model państwa winna obrać Ukraina po wojnie? Jakie wartości kształtuje w społeczeństwie ukraińskim opór przed najeźdźcą – nacjonalistyczne czy także demokratyczne? Czy walka ze śmiertelnym wrogiem sprzyja rozwojowi kultury pluralistycznej czy raczej homogenicznej? Czy po wojnie możemy liczyć na rozkwit ukraińskiego społeczeństwa obywatelskiego czy też należy obawiać się zagrożenia autorytaryzmem?
W dyskusji udział wzięli:
Moderacja: Edwin Bendyk – dziennikarz, publicysta, prezes zarządu Fundacji im. Stefana Batorego.
15 października godz. 12:45-14:45
Dyskusję w formacie okrągłego stołu „W stronę zielonej Europy – społeczne i polityczne wyzwania zielonej transformacji” oglądać można było tylko na żywo w sali Centrum Komiksów w EC1 w Łodzi.
Pandemia, wojna w Ukrainie i rosnące koszty życia zepchnęły europejską Zieloną Transformację na dalszy plan debaty publicznej. Jednocześnie nadały jej nowe znaczenie i uczyniły być może ważniejszą niż kiedykolwiek wcześniej. Z tym paradoksem mierzymy się dziś wszyscy – potrzebujemy więc na nowo zdefiniować kierunki Zielonej Transformacji (poza tymi najbardziej ogólnymi i oczywistymi, jak redukcja emisji i adaptacja do zmieniającego się klimatu), a być może wręcz nadać jej nowe znaczenie, obudowując ją nowymi ramami i wypełniając nowymi znaczeniami. W jaki sposób uwarunkowania społeczno-ekonomiczne wpływają na Zieloną Transformację, na jej wdrażanie, ale też postrzeganie i postawy społeczne? Jakie są możliwe scenariusze w Europie, której ambicje klimatyczne cały czas przeciwstawiane są politycznemu i gospodarczemu „realizmowi”?
W dyskusji udział wzięli:
Moderacja: Edwin Bendyk – prezes Fundacji im. Stefana Batorego.
Skala wyzwań transformacyjnych jest więc duża, jednak Polska poczyniła konkretne postępy; osiągnęła także indywidualne cele polityki energetycznej i klimatycznej UE wyznaczone na 2020 rok: zarówno w odniesieniu do redukcji emisji, udziału OZE w miksie energetycznym, jak i efektywności energetycznej. Polska zmniejszyła emisję gazów cieplarnianych o 20% w porównaniu z poziomami z 1990 roku, realizując tym samym cel indywidualny wyznaczony przez UE na rok 2020. Według danych za 2022 rok nasz kraj odpowiadał za 60% redukcji emisji w całej Wspólnocie, głównie dzięki sukcesowi w redukcji emisji dwutlenku węgla w sektorze energetycznym i ciepłowniczym.
Polska dysponuje dużym potencjałem, aby przeprowadzić skutecznie proces transformacji energetycznej, który mógłby znacząco wzmocnić suwerenność energetyczną państwa. Czynnikami sprzyjającymi prowadzeniu ambitniejszej polityki energetyczno-klimatycznej są wyniki wyborów parlamentarnych w Polsce i objęcie władzy przez ugrupowania popierające postulaty przyspieszenia tej transformacji. W tym celu konieczne jest podjęcie szeregu pilnych działań przez nowy rząd. Z kolei Unia Europejska może również odegrać swoją rolę we wspieraniu Polski w transformacji energetycznej.
Najważniejsze rekomendacje dla udanej transformacji energetycznej Polski dla polskich władz obejmują:
Najważniejsze rekomendacje dla udanej transformacji energetycznej Polski dla instytucji UE obejmują:
