Baza społeczna organizacji obejmuje osoby i instytucje, które identyfikują się z jej misją albo są istotne dla jej codziennej pracy: to odbiorcy działań, wolontariusze, darczynie, sympatycy, partnerzy, pracowniczki, członkowie zarządu i decydentki. Budowanie takiej społeczności wymaga przemyślanej strategii, cierpliwości i dobrej komunikacji, ale także nakładu czasu i pracy, których zawsze wydaje się za mało, bo w pierwszej kolejności pragniemy je przeznaczyć na realizację celów statutowych. Zwykle w dotacjach projektowych nie ma środków na tego typu działania, dlatego warto zainteresować się konkursem w ramach Programu Stronger Roots, który prowadzimy w konsorcjum z organizacjami z Czech, Słowacji i Węgier[1].
„Nie chodzi o liczby – chodzi o relacje”
Jaki jest zatem sens aktywnego dbania o relacje z tak szeroko pojętą bazą społeczną? Dla wielu organizacji pierwszym skojarzeniem może być szansa na pozyskanie dodatkowych środków finansowych – i słusznie, ale to dopiero początek korzyści. Silne relacje z darczyńcami to alternatywa dla finansowania z grantów, a co za tym idzie – mniejsza zależność od jednego źródła finansowania i większa swoboda w realizowaniu misji.
Jednak finanse to tylko czubek wielkiej góry lodowej. Osoby i instytucje muszą być przekonane o wartości, autentyczności i wadze naszych działań, by wspierać nas swoją energią i funduszami. Budowanie zaufania wymaga regularnego kontaktu z bazą społeczną. Pozwala on lepiej rozumieć problemy i oczekiwania interesariuszek oraz zaplanować działania w odpowiedzi na nie. Organizacja zakorzeniona w społeczności jest bardziej autentyczna i postrzegana jako potrzebna.
Budowanie bazy społecznej to nie tylko wzmacnianie istniejących relacji, ale także tworzenie żyznego gruntu do wzrastania nowych. Osoby wspierające organizację pomagają dotrzeć do nowych grup odbiorców. Baza umacnia się i wzrasta. A silna społeczność staje się kluczem do realnego wpływu na polityki lokalne czy krajowe. Wreszcie, społeczność wspierająca to źródło energii i inspiracji dla zespołu. Ludzie chętniej działają, jeśli czują się częścią wspólnoty i widzą sens swojego zaangażowania. Widoczna obecność wspierających osób wzmacnia morale zespołu i poczucie sensu pracy.
Baza społeczna organizacji – czyli kto?
Praktycznie każda osoba lub instytucja będąca w relacji z Waszą organizacją może należeć do jej bazy społecznej. Jako zespół, możecie samodzielnie zmapować relacje i ich strukturę oraz pogrupować według rodzaju interesariuszy lub charakteru tych powiązań. W pracy pomocne będzie oznaczenie grup, które najczęściej towarzyszą organizacjom. Należą do nich:
odbiorczynie_y działań / interesariusze_ki: swoim doświadczeniem i głosem pomagają organizacji działać skuteczniej i bardziej adekwatnie do rzeczywistych potrzeb;
wolonariusze_ki i aktywne_i zawolenniczki_y: osoby gotowe do działania na rzecz sprawy, które często dzielą się swoim czasem, wiedzą i zaangażowaniem;
darczynie_cy: ich wsparcie finansowe nie tylko zwiększa stabilność organizacji, ale też buduje wokół niej grono ludzi podzielających te same wartości;
partnerzy instytucjonalni: umożliwiają lepsze dotarcie do grup docelowych i skuteczniej działać na rzecz osiągnięcia celu;
osoby zainteresowane i sympatyczki_y: dopiero budują relację z organizacją – to one mogą stać się jej przyszłymi sojusznikami
decydenci_tki: osoby i instytucje, które mogą mieć wpływ na podejmowanie decyzji na poziomie regionalnym albo ogólnopolskim;
pracowniczki_y i członkowie_inie zarządu: poza pełnieniem swoich oficjalnych, formalnych funkcji, mogą wspierać organizację swoimi umiejętnościami, wiedzą i siecią kontaktów.
Wiele istniejących relacji może łączyć różne z wyżej wymienionych ról, zmieniać swój charakter w czasie, wykraczać poza określone przez nas ramy. Warto jednak zastosować pewne uproszczenia, kategoryzacje, by planować i kształtować je w czasie. Każda z grup ma różne potrzeby, używa innego języka, pełni odmienną rolę w rzeczywistości organizacji. Zdefiniowanie tych potrzeb i ról umożliwia budowanie komunikacji angażującej, umacniającej sieć i rozszerzającej bazę.
Od czego zacząć? Kilka podpowiedzi od mentorek i mentorów
Każda organizacja wspierana w poprzedniej edycji programu Stronger Roots [2] miała możliwość konsultowania swoich działań dotyczących budowania bazy społecznej z mentorem: osobą z doświadczeniem w planowaniu strategicznym, zarządzaniu projektami i zespołami. W poradniku znajdują się wskazówki od mentorów, pomocne w radzeniu sobie z wyzwaniami, które mogą się pojawić:
Czasami mniej znaczy więcej: metoda małych kroków.
Twój zespół jest twoim najważniejszym wsparciem: nic nie zrobisz bez swoich kolegów.
Mów wprost: odbiorcy muszą od razu wiedzieć, czego chcesz.
Fundraising się opłaca, ale musicie mieć strategię i dbać o swoich darczyńców.
Nowe pomysły mogą pochodzić od zwolenników: pytaj i angażuj.
Zacznijcie działać: budowanie bazy społecznej to zastrzyk energii dla organizacji.
[1] Program Stronger Roots prowadzony jest w konsorcjum 5 organizacji z krajów wyszehradzkich: Fundacji Otwartego Społeczeństwa z Pragi (lider konsorcjum) i Fundacji Glopolis (Czechy), Fundacji Społeczeństwa Obywatelskiego (Słowacja) i Fundacji NIOK (Węgry), w oparciu o metodologię budowania bazy społecznej organizacji, wypracowaną przez członków konsorcjum w latach 2020-2024, łączącą elementy wsparcia finansowego, doradztwa i coachingu, sieciowania i wymiany doświadczeń.
[2] Program Stronger Roots, realizowany w latach 2019-2025.
ocena skuteczności i efektywności wdrażania Programu, identyfikacja dobrych i słabszych stron Programu, przedstawienie rekomendacji na przyszłość,
ocena zasadności poszczególnych rozwiązań technicznych, organizacyjnychi formalnych przyjętych w związku z realizacją Programu,
ocena adekwatności zrealizowanych działań do założonych rezultatów oraz jakości osiągniętych rezultatów,
ocena wpływu Programu na funkcjonowanie organizacji praw człowieka objętych wsparciem w programie.
Badanie będzie dotyczyć następujących zagadnień:
Skuteczność form wsparcia organizacji proponowanych w Programie.
Ocena wybranych przez Zamawiającego rozwiązań związanych z funkcjonowaniem programu, w tym procedur związanych z naborem i sprawozdawczością.
Ocena produktów i rezultatów całego Programu.
Wpływ Programu na funkcjonowanie organizacji praw człowieka objętych wsparciem w Programie.
Powyższe zagadnienia badawcze przekładają się na szczegółowe pytania badawcze, które ustalimy z realizatorem po rozpoczęciu współpracy.
Grupa docelowa
Przedmiotem badania będzie ocena Programu na podstawie analizy danych zastanych oraz badania grup osób z zespołu Programu, ekspertów i ekspertek zaangażowanych w realizację Programu, grantobiorców (grupy organizacji społecznych, które otrzymały dotację na realizację projektu), wnioskodawców (grupy organizacji społecznych, które aplikowały, ale nie otrzymały dotacji na realizację projektu) oraz organizacji społecznych, które skorzystały ze wsparcia związanego z rozwojem instytucjonalnym (m.in.: szkolenia, wizyty studyjne, spotkania sieciujące).
Metodologia
Badanie będzie składać się z trzech komponentów: (1) jakościowego, (2) ilościowego oraz (3) analizy danych zastanych.
Badania jakościowe
Wywiady indywidualne i fokusowe posłużą zrozumieniu uwarunkowań realizacji Programu, identyfikacji kluczowych wyzwań, problemów oraz rekomendacji na przyszłość. Pozwolą także opisać z perspektywy ekspertów i ekspertek oceniających wnioski oraz zespołu Programu, zasadność rozwiązań związanych z funkcjonowaniem Programu oraz stopień realizacji założonych rezultatów Programu.
Zakładamy przeprowadzenie 3 IDI z kadrą zarządzającą Programem, 1 FGI z zespołem Programu, 1 FGI z ekspertami i ekspertkami oceniającymi wnioski, 3 FGI z grantobiorcami, i 2 FGI z osobami z organizacji, które skorzystały ze wsparcia związanego z rozwojem instytucjonalnym. Zakładamy, że wszystkie wywiady zostaną przeprowadzone w formule online, długość jednego IDI będzie wynosić ok. 1 godz., a długość jednego FGI – maksymalnie 2 godz.
Szczegółowy harmonogram badania oraz kryteria doboru respondentów do grupowych wywiadów zogniskowanych ustalone zostaną we współpracy z Zamawiającym. Zakładamy, że na pojedynczym fokusie pojawi się minimum 6 respondentów.
Zamawiający zapewni kontakty do osób reprezentujących poszczególne grupy respondentów, po stronie realizatora będzie organizacja wywiadów oraz ich przeprowadzenie wraz z dostarczeniem produktów końcowych.
Badanie ilościowe
Sondaż zostanie przeprowadzony w technice CAWI (Computer-Assisted Web Interview).
Zaproszenia do udziału w badaniu zostaną wysłane do trzech grup: wnioskodawców, grantobiorców oraz organizacji, które skorzystały ze wsparcia związanego z rozwojem instytucjonalnym (kwestionariusz będzie częściowo wspólny dla wszystkich grup).
Zakładamy, że próba powinna wynosić minimum 144 wypełnienia ankiety spośród 960 wnioskodawców (1050 unikalnych wnioskodawców pomniejszone o liczbę grantobiorców), minimum 56 wypełnień ankiety spośród 140 unikalnych grantobiorców i minimum 100 wypełnień ankiety wśród organizacji, które skorzystały ze wsparcia związanego z rozwojem instytucjonalnym. Zakładamy, że Response Rate na poziomie wnioskodawców i organizacji, które skorzystały ze wsparcia związanego z rozwojem instytucjonalnym wyniesie ok. 15%, podczas gdy RR dla grantobiorców ok. 40%.
Zwiększeniu stopy odpowiedzi posłużą monity e-mail oraz telefoniczne, w szczególności w grupie nieskutecznych wnioskodawców, czyli organizacji, które przynajmniej raz składały wniosek, ale ani razu go nie otrzymały.
Zamawiający dostarczy bazę danych zawierającą kontakty do wnioskodawców, grantobiorców oraz organizacji, które skorzystały ze wsparcia związanego z rozwojem instytucjonalnym.
Analiza danych zastanych
Analizie będą podlegać dane zastane programu, w tym: dane dotyczące liczby złożonych wniosków o dotacje oraz liczby przyznanych dotacji; lokalizacje siedzib, staż, wysokość budżetów wnioskodawców oraz grantobiorców; lokalizacja siedzib organizacji, które skorzystały ze wsparcia związanego z rozwojem instytucjonalnym, typy działań realizowanych w projektach, zasięg geograficzny i grupy docelowe projektów.
Zamawiający dostarczy realizatorowi dane zastane dotyczące wnioskodawców, grantobiorców oraz organizacji, które skorzystały ze wsparcia związanego z rozwojem instytucjonalnym.
Termin
Realizacja badań: od września 2025 r. do września 2027 r.
Prosimy o przedstawienie opisu doświadczenia i/lub rekomendacji z wykonanych badań ewaluacyjnych o podobnej tematyce i zakresie oraz wyceny w podziale na koszty poszczególnych produktów i innych istotnych elementów składowych do 16.05.2025r.
Produkty
1. Kwestionariusze dotyczące badań sondażowych i scenariusze wywiadów indywidualnych oraz grupowych (IDI+FGI; skonstruowane we współpracy z Zamawiającym) – przed rozpoczęciem każdego badania.
2. Dwa raporty częściowe:
z badania organizacji, które skorzystały ze wsparcia związanego z rozwojem instytucjonalnym, wnioskodawców programu oraz ekspertów i ekspertek oceniających wnioski – do kwietnia 2026 r.
z badania organizacji, które skorzystały ze wsparcia związanego z rozwojem instytucjonalnym, grantobiorców programu oraz zespołu Programu oraz z analizy danych zastanych – do grudnia 2026 r.
3. Konspekt raportu końcowego – do czerwca 2027 r.
4. Raport końcowy z badania wraz z odpowiedziami na pytania badawcze, wnioskami i rekomendacjami (prezentacja w formacie pdf), baza danych (format SPSS i XML, oddzielnie tabele wynikowe) – do września 2027 r.
Udział w akcji Masz Głos jest bezpłatny, a tegoroczna edycja trwa od lutego do listopada (zobacz: harmonogram). W tym czasie eksperci i ekspertki programu, m.in. prawnicy, specjaliści do spraw samorządowych, komunikacji i działań społecznych, pomogą uczestnikom zrealizować działanie we współpracy z władzami samorządowymi i mieszkańcami.
W akcji Masz Głos chodzi o to, aby sprawy lokalne były sprawami wspólnymi, żeby nie działać na zasadzie „wyście sobie, a my sobie”. Wystarczy mieć pomysł lub dostrzec problem, którego rozwiązanie poprawi życie mieszkańców, i zgłosić się przez formularz zgłoszeniowy.
Joanna Załuska, dyrektorka akcji Masz Głos Fundacji Batorego, zachęca: – W akcji stawiamy na współpracę władz i mieszkańców, bo jesteśmy przekonani, że to najlepsza droga, aby mieszkańcy mieli coraz większy wpływ na decyzje dotyczące swoich miejscowości. Tegoroczne wybory samorządowe to dodatkowa szansa na wybór do lokalnych władz ludzi, którzy nie tylko rozumieją potrzeby mieszkańców, ale są otwarci na dialog z nimi. Zgodnie z przysłowiem „jak sobie pościelesz, tak się wyśpisz”, warto zagłosować świadomie, w oparciu o program, żeby potem nie zderzać się z murem obojętności czy niechęci.
Dla kogo
Uczestnikami akcji Masz Głos są sołectwa, koła gospodyń wiejskich, stowarzyszenia i fundacje, Młodzieżowe Rady Miasta, Rady Kobiet, Rady Seniorów, samorządy uczniowskie. W zakończonej właśnie edycji udział wzięła grupa trenerów boksu pracujących z dziećmi ze spektrum autyzmu, dziennikarki lokalnego portalu, pasjonaci zabytków, mieszkańcy sprzeciwiający się budowie hal magazynowych i odlesieniu miejskiego lasu. – W większości zgłaszają się do nas grupy z małych miejscowości, w których wsparcie dla ludzi zainteresowanych np. udziałem w sesjach rady miasta czy gotowych wystąpić do władz z inicjatywą mieszkańców, jest trudniej dostępne – wyjaśnia Joanna Załuska.
– Akcja podpowiada, jak zacząć skuteczniej działać – potwierdza Karolina Sójka, ubiegłoroczna uczestniczka z Fundacji Tilia z Pabianic. Urszula Pawlik z Fundacji Lelka z Bartoszyc dodaje: – To fajna opcja na współpracę z samorządem.
Wsparcie dla uczestników
Grupy zainteresowane działaniem lokalnym, które zgłoszą się do akcji Masz Głos i zostaną przyjęte, mogą liczyć na wsparcie przez cały okres trwania edycji, niezależnie od tego, w którym województwie mają siedzibę. Wsparcie obejmuje:
stałą współpracę i doradztwo ze strony doświadczonego koordynatora, pracującego na danym terenie,
pomoc prawną,
wymianę doświadczeń z innymi uczestnikami z całej Polski,
możliwość udziału w bezpłatnych szkoleniach online i stacjonarnych oraz jednym ogólnopolskim zlocie, który odbędzie się w maju pod Warszawą,
możliwość otrzymania mikrograntu na działania (600 zł),
konsultacje przy działaniach promocyjnych i komunikacyjnych,
szansę na nagrodę Super Samorząd i Super Głos, których wręczenie kończy edycję.
Jak zostać uczestnikiem
Aby dołączyć do grona uczestników tegorocznej edycji akcji Masz Głos należy do 16 lutego wypełnić formularz zgłoszeniowy. W drugim etapie odbywa się rozmowa telefoniczna z koordynatorem. Liczba miejsc jest ograniczona. O wynikach rekrutacji zgłaszający się zostaną poinformowani do 26 lutego przez stronę internetową akcji Masz Głos.
—
Akcja Masz Głos jest inicjatywą Fundacji Batorego realizowaną od 2006 roku. Akcja wspiera organizacje społeczne i grupy nieformalne, które działają dla swoich lokalnych środowisk. Pomaga im realizować inicjatywy oddolne we współpracy z władzą lokalną i otoczeniem. Na najlepiej współpracujące społeczności czeka prestiżowa nagroda Super Samorząd i Super Głos, przyznawana pod koniec każdej edycji akcji. Patroni medialni: Onet.pl, Ngo.pl.
„Atlas dobrych praktyk” przedstawia 25 historii o zaangażowaniu ludzi w lokalne zmiany. Wydarzyły się one w różnych miejscach w całej Polsce, przy wsparciu akcji Masz Głos Fundacji Batorego i jej lokalnych koordynatorów. Historie dotyczą tworzenia miejsc wspólnych dla mieszkańców, dialogu w społeczności lokalnej, załatwiania potrzeb różnych grup wiekowych, ochrony środowiska i zostały zrealizowane dzięki sprawnej współpracy władz z mieszkańcami.
Działania lokalnych społeczności zostały docenione nagrodami Super Samorząd i Super Głos Fundacji Batorego. Wśród nagrodzonych znalazła się m.in. grupa głuchoniewidomych osób z Fundacji Transgresja w Katowicach, które doprowadziły do pojawienia się na tablicach rozkładowych brajlowskich oznaczeń stanowisk oraz dodatkowych komunikatów głosowych. Nagrodzone zostały także działania, które doprowadziły do powstania klubu dla dzieci i młodzieży w Ciechocinku, Mapy Koron Drzew w Gorzowie Wielkopolskim, a także działania aktywistów z Pszczyny, których wycinka 250 starych drzew zmusiła do poszukania bardziej systemowego sposobu zapobiegania takim sytuacjom. W efekcie w Starostwie Powiatowym powstał zespół konsultujący inwestycje miejskie pod kątem ochrony terenów zielonych. Wyróżniono także działania Młodzieżowej Rady Gminy w Jabłonnie, która sprawnie przeprowadziła konsultacje społeczne dotyczące cennego przyrodniczo terenu doliny Czerniejówki – ma tu powstać park z miejscami do rekreacji wśród drzew.
Lokalne warunki działania
Postawa lokalnych władz ma ogromny wpływ na poziom zaangażowania mieszkańców. Nie zawsze chodzi o udzielenie wsparcia finansowego. Nawet w gminach mniej zasobnych można wiele zrobić, aby zachęcić mieszkańców do aktywności, np. udostępniając lokal na spotkania. To ważne, aby w aktywności mieszkańców widzieć potencjał dla rozwoju gminy, a nie kłopot dla władzy. Raporty Fundacji Batorego potwierdzają, że ludzie oczekują, że władza lokalna będzie bliżej nich na co dzień („Polki i Polacy o samorządności”), nie tylko przed wyborami, będzie pytała o potrzeby i interesowała się oddolnymi inicjatywami.
Czasami pod górkę
Jednak nie wszędzie współpraca idzie gładko. W Trzebnicy wciąż nie ma uchwały ws. konsultacji społecznych, choć jest ona ustawowym obowiązkiem władz samorządowych, a Stowarzyszenie Mieszkańców dla Trzebnicy było gotowe zaproponować władzom wsparcie w przeprowadzeniu pierwszego procesu konsultacyjnego. W Opolu, mieście wojewódzkim, nie powstała placówka edukacyjna dla dzieci ze spektrum autyzmu, choć list otwarty do prezydenta miasta podpisało ponad 200 rodziców. W Mogilnie organizacje trzeciego sektora nie mają miejsca na wspólne działania, choć ich ubiegłoroczna Konferencja Organizacji Pozarządowych zgromadziła aż 60 przedstawicieli i przedstawicielek środowiska społecznego z powiatu. W takich miejscach energię mieszkańców drenują zmagania z władzą, ale ludzie nie poddają się – wytrwale szukają sposobu na zmianę. Historie o nich, zawarte w „Atlasie”, mogą być motywacją do działania, mimo przeciwności.
„Atlas dobrych praktyk” można czytać na wiele sposobów: według wyzwania, które podjęli mieszkańcy, według metody zastosowanej do rozwiązania problemu albo geograficznie – za pomocą interaktywnej mapy, która przenosi do historii w danej lokalizacji. Opisane projekty dotyczą: Gorzowa Wielkopolskiego (lubuskie), Ustronia Morskiego (zachodniopomorskie), gminy Czerwonak, Obornik, Mogilna i Poznania (wielkopolskie), Ciechocinka i Bielic (kujawsko-pomorskie), Trzebnicy i Siekierowic (dolnośląskie), Opola (opolskie), Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii, Katowic, Pszczyny (śląskie), Krakowa (małopolskie), Krosna (podkarpackie), Międzyrzeca Podlaskiego, Włodawy, Jabłonny (lubelskie), Białegostoku, Janoch (podlaskie), Olecka i Iławy (warmińsko-mazurskie), Warszawy (mazowieckie).
W tej publikacji zastanawiamy się, jak można sprostać czterem wyzwaniom ważnym dla lokalnych społeczności:
Jak skutecznie zaprosić dzieci i młodzież do udziału w konsultacjach społecznych?
Jak zmniejszyć liczbę mieszkańców, którzy nie płacą za śmieci?
Jak przekonać mieszkańców do dobrowolnego współfinansowania potrzeb gminy?
Dlaczego warto wprowadzać strategie rozwoju wsi/sołectw?
Bardzo często władze samorządowe czują się w obowiązku przedstawiania „od ręki” gotowych recept, tymczasem nasza propozycja „Zaprojektuj rozwiązanie” pokazuje znaczenie procesu, działania w grupie i przekraczania indywidualnych ograniczeń przez dialog z otoczeniem. Dzięki otwarciu się na różne pomysły, wykorzystywaniu wiedzy mieszkańców i szybkiemu testowaniu pilotażowych rozwiązań można uniknąć straty czasu i pieniędzy na nietrafione pomysły, a jednocześnie zyskać wsparcie społeczności.
Zachęcamy samorządowców do eksperymentowania!
Z każdym z tych problemów zmierzyły się kilkuosobowe grupy uczestniczek i uczestników Pracowni Samorządowej. Przez kilka miesięcy – pod kierunkiem Bartosza Narzelskiego, projektanta usług, na co dzień związanego ze światem biznesu – zajmowały się one konkretnymi wyzwaniami. Wszystkie pomysły przygotowane przez grupy zostały przetestowane.
Dla czytelnika inspirujący może być przede wszystkim sposób działania – jest na tyle uniwersalny, że da się go powtórzyć w przypadku innych problemów samorządowych. Ciekawe mogą być też same koncepcje/procedury/rozstrzygnięcia, do których doszły grupy – do wykorzystania w całości lub w części w innych samorządach lokalnych. I jeśli nawet testowane pomysły nie zakończyły się sukcesem w sensie znalezienia dobrego rozwiązania, to korzyść z testowania jest taka, że pomaga ono uniknąć popełniania błędów na większą skalę. Staje się to szczególnie ważne w sytuacji obecnego kryzysu, kiedy samorządy nie mogą sobie pozwolić na żadne straty.