Wnioski będą podlegać ocenie w dwóch poniższych konkursach dotacyjnych:
Konkurs na projekty przewidujące działania na rzecz zapewnienia grupom narażonym na dyskryminację, nierówne traktowanie, mowę nienawiści i przestępstwa z nienawiści korzystania z praw gwarantowanych przez Kartę Praw Podstawowych i/lub działania rzecznicze (w tym badania i analizy), strażnicze i monitoringowe na rzecz poszanowania zasad państwa prawa (dotacje tematyczne).
Planowana ocena wniosków: wrzesień-październik 2025.
Konkurs na dotacje instytucjonalne dla organizacji prowadzących działania na rzecz zapewnienia grupom narażonym na dyskryminację, nierówne traktowanie, mowę nienawiści i przestępstwa z nienawiści korzystania z praw gwarantowanych przez Kartę Praw Podstawowych i/lub działania rzecznicze (w tym badania i analizy), strażnicze i monitoringowe na rzecz poszanowania zasad państwa prawa.
Planowana ocena wniosków: czerwiec 2025, spotkania z wnioskodawcami: lipiec 2025.
Eksperci i ekspertki powinni spełniać następujące wymagania:
posiadać wiedzę zgodną z tematyką co najmniej jednego z konkursów oraz znać działania i specyfikę organizacji społecznych aktywnych w tym obszarze,
umieć wykorzystać swoją wiedzę i doświadczenia w analizie i ocenie projektów,
klarownie i komunikatywnie formułować na piśmie opinie na temat złożonych wniosków,
gwarantować bezstronność w ocenie projektów,
być dyspozycyjnymi w terminach wskazanych w formularzu zgłoszeniowym.
Uwaga: Od osób oceniających wnioski na dotacje instytucjonalne będziemy wymagać kompetencji w zakresie tworzenia i/luboceny (ewaluacji) wieloletnich planów / strategii działania organizacji oraz doświadczenia w zarządzaniu organizacją.
Zadania osób oceniających:
Dotacje instytucjonalne: ocena wniosków wraz z analiząkondycji wnioskodawców (na podstawie treści wniosku wraz z załącznikami: strategią / planem działania i sprawozdaniami z działalności i finansowymi), udział w spotkaniach online z wyłonionymi wnioskodawcami (zgodnie z założeniami konkursu będzie to ok. 40 spotkań), udział w szkoleniu online oraz w stacjonarnym spotkaniu ekspertek/ów po ocenie wniosków (w Warszawie).
Dotacje tematyczne: ocena wniosków pełnych, udział w szkoleniu online oraz w stacjonarnym spotkaniu ekspertek/ów po ocenie wniosków (w Warszawie)
Wszystkie osoby biorące w udział w rekrutacji poinformujemy o jej wynikach do 13.03.2025 r. Zastrzegamy sobie prawo do spotkania/rozmowy online z kandydatami i kandydatkami. Z wybranymi osobami zostanie podpisana umowa cywilnoprawna określająca zasady pracy i wynagrodzenie, zgodnie z poniższymi stawkami:
350 zł brutto za ocenę wniosku na dotacje instytucjonalne
100 zł brutto za udział w jednym spotkaniu z wnioskodawcą w konkursie na dotacje instytucjonalne (stawka dla osoby, która nie oceniała pisemnie wniosku, którego dotyczy spotkanie)
150 zł brutto za udział w jednym spotkaniu z wnioskodawcą w konkursie na dotacje instytucjonalne (stawka dla osoby oceniającej pisemnie wniosek, którego dotyczy spotkanie)
250 zł brutto za ocenę wniosku na dotacje tematyczne
Powyższe stawki obejmują wszystkie koszty związane z oceną, w tym także udział w szkoleniu oraz spotkaniach po ocenie wniosków. Fundacja zobowiązuje się do zwrotu kosztów podróży na spotkania stacjonarne w Warszawie.
W przypadku pytań dotyczących naboru prosimy o kontakt: [email protected]
Informujemy, że dla zapewnienia transparentności i jawności procesu oceny wniosków złożonych w ramach Programu po zakończeniu konkursów dotacyjnych, dane osobowe ekspertów/ek oceniających wnioski w Programie w postaci imię, nazwisko, krótka charakterystyka zawodowa, zostaną opublikowane na stronie internetowej Programu na podstawie prawnie uzasadnionego interesu Operatora Programu (tj. na podstawie art. 6 ust. 1 lit. f RODO).
Celem Programu Równych Praw jest podnoszenie świadomości na temat równości praw wszystkich obywatelek i obywateli oraz budowanie i wzmacnianie zdolności instytucjonalnych organizacji społecznych działających na rzecz upowszechniania i ochrony praw i wartości zapisanych w traktatach UE i w Karcie Praw Podstawowych. Oprócz dotacji (instytucjonalnych, projektowych, na wymianę doświadczeń, na pomoc doraźną) program oferować będzie szkolenia, webinaria, wizyty studyjne i spotkania sieciujące nakierowane na rozwój organizacji, podnoszenie wiedzy, wymianę doświadczeń i uczenie się od siebie.
Budżet programu na lata 2025-2027 wynosi 6,7 mln EUR.
Program Stronger Roots V4 prowadzony jest w konsorcjum 5 organizacji z czterech krajów wyszehradzkich: Fundacji Otwartego Społeczeństwa (lider konsorcjum) oraz Fundacji Glopolis z Czech, Fundacji NIOK z Węgier, Fundacji Społeczeństwa Obywatelskiego ze Słowacji i Fundacji im. Stefana Batorego. Program realizowany jest w oparciu o metodologię budowania bazy społecznej organizacji, łączącą elementy wsparcia finansowego, doradztwa i coachingu, sieciowania i wymiany doświadczeń.
W ramach programu wspierać będziemy organizacje społeczne działające na poziomie lokalnym, regionalnym i/lub krajowym w jednym z czterech obszarów istotnych dla podstawowych wartości UE ( wspieranie demokracji i praworządności, edukacja obywatelska, antydyskryminacyjna i medialna, prawa człowieka i włączenie społeczne, ochrona środowiska). W Polsce dotacje przyznawane będą organizacjom zajmujących się szeroko pojętą ochroną środowiska (ochrona przyrody, sprawiedliwość klimatyczna, działania edukacyjne dotyczące zmian klimatu i środowiska, adaptacja do zmian klimatycznych i łagodzenie ich skutków, itp.) oraz koalicjom i sieciom (platformy, organizacje parasolowe, federacje, koalicje formalne i nieformalne) działającym na poziomie lokalnym, regionalnym lub krajowym na rzecz lepszej współpracy wewnątrzsektorowej i międzysektorowej, podnoszenia umiejętności komunikacyjnych i rzeczniczych, zwiększania zdolności sieciujących i poszerzania zasięgu swojego oddziaływania.
Budżet całego programu na lata 2025-2027 wynosi 5,66 mln EUR, z czego na działania w Polsce przeznaczonych jest 1,4 mln EUR.
Ogłoszenie konkursów dotacyjnych w obu programach planowane jest na wiosnę 2025.
Wydana przez Międzynarodowe Centrum Kultury książka prof. Jarosława Hrycka to prawdziwie globalna historia Ukrainy. Opowiada dzieje kraju od chrztu kijowskiego księcia Włodzimierza w 988 roku po agresję Rosji na pełną skalę w 2022 roku. Jednak to nie sama chronologiczna rozpiętość czyni analizy wybitnego historykami wyjątkowymi, lecz to, że koncentruje się na procesach długiego trwania, szuka podstawowych, ukrytych głęboko czynników kształtujących bieg dziejów i ukazuje lokalne wydarzenia w kontekście zjawisk ogólnoświatowych.
Historia Ukrainy opowiadana przez prof. Hrycaka stawia przede wszystkim pytania o przyszłość. Książkę napisał dla młodego pokolenia – pierwszego, którego nie dało się już zastraszyć, jako zachętę, by skupili się na modernizowaniu narodu, a nie na ciągłym jego konstruowaniu. Ukraiński historyk nie jest też bezkrytycznym apologetą swojego narodu. W przeszłości szuka nie tylko odpowiedzi na odporność Ukraińców na miażdżący walec dziejów. Zastanawia się, jak uciec od samej historii, bo to ona źródłem ukraińskich problemów. I dlaczego np. jednym z bohaterów Ukrainy powinien być Krzysztof Kolumb? Z czego wynikają ukraińskie problemy z nowoczesnością? Czy z globalnych dziejów Ukrainy wynikają jakieś lekcje dla Polski? Czy my też możemy „wyrwać się z przeszłości”?
Te i inne pytania Jarosławowi Hrycakowi (Ukraiński Uniwersytet Katolicki we Lwowie) zadawli Edwin Bendyk (prezes Fundacji im. Stefana Batorego) oraz Agnieszka Lichnerowicz (TOK FM).
Запрошуємо на дискусії з проф. Ярославом Грицаком (Український католицький університет, Львів) автором книги «Україна. Подолати минуле», яка нещодавно з’явилась на полицях польських книгарень.
Розмову ведуть Едвін Бендик (президент Фундації Стефана Баторія) та Агнешка Ліхнерович (радіо TOK FM).
Книга, видана Міжнародним культурним центром – справді глобальна історія України. Вона розповідає історію країни від хрещення у 988 році київського князя Володимира, до повномасштабної агресії Росії у 2022 році. Проте, унікальність запропонованого видатним істориком аналізу, не у хронологічному розмасі. Автор зосереджується на довготривалих процесах, шукає основні, глибоко приховані чинники, що формують хід історії, показує локальні дії в контексті глобальних явищ.
Історія України, яку розповідає проф. Грицак, насамперед ставить питання про майбутнє. Книга написана для молодого покоління, яке вже не вдалось залякати. Професор заохочує молоде покоління не продовжувати конструювати націю, а зосередитися а на її модернізації.
Український історик не є безкритичним апологетом своєї нації. У минулому він шукає не лише корені відпірності українців нищівному катку історії Він роздумує, як втекти від самої історії, адже це вона є джерелом українських проблем. І чому, наприклад, Христофор Колумб має бути одним із героїв України? У чому причини проблем України з сучасністю? Чи з глобальної історії України можна почерпнути уроки для Польщі?
Чи можемо і ми «подолати минуле»?
Kiedy myślimy o przyszłości Polski, towarzyszą nam różne uczucia, od niepewności, lęku, smutku czy frustracji, aż po nadzieję – bo choć martwi nas teraźniejszość to wiemy, w jakim kierunku powinny zmierzać zmiany. Chcemy żyć w kraju, w którym panuje wolność, demokracja, bezpieczeństwo, sprawiedliwość, uczciwość, praworządność, nowoczesność, tolerancja, szacunek dla przyrody i otwartość.
Łukasz Korzeniowski (Stowarzyszenie Umarłych Statutów) – Edukacja: Prawa uczennic i uczniów
Annamaria Linczowska (Kampania Przeciw Homofobii) – Prawa osób LGBTQ+;
Anna Duniewicz (Inicjatywa Nasz Rzecznik, OFOP) – Prawa osób z niepełnosprawnościami i prawa osób wspierających OzN;
Jan Dworak (polski dziennikarz, producent, polityk) – Media publiczne;
Karolina Dreszer-Smalec (Ogólnopolska Federacja Organizacji Pozarządowych) – Społeczeństwo obywatelskie.
Moderacja: Krzysztof Izdebski – ekspert Fundacji im. Stefana Batorego.
Zapraszamy na Igrzyska Wolności, na sesję „Propozycje obywatelskie dla Polski” – sobota 16.09.2023, 20:30 – 21:30
Chcemy rozmawiać o tym, jaki obraz relacji rząd–samorząd wynika z zebranych danych. Czy dziś samorząd ma nadal możliwość swobodnego realizowania zadań, dla których został powołany? Jak przywrócić samorządom samodzielność i sprawczość?
Prezentacja: Marta Lackowska (dr hab., kierowniczka Katedry Rozwoju i Polityki Lokalnej, Wydział Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego, współautorka Indeksu Samorządności Fundacji Batorego)
Dyskutanci:
Adam Gendźwiłł (badacz polityki samorządowej, profesor Uniwersytetu Warszawskiego)
Łukasz Konarski (prezydent Zawiecia)
Adam Pustelnik (vice-prezydent miasta Łódź)
Jacek Wiśniewski (prezydent Mielca)
Joanna Wons-Kleta (wójt gminy Pawonków, uczestniczka Pracowni Samorządowej Fundacji Batorego)
Prowadzenie: Anna Materska-Sosnowska (Fundacja im. Stefana Batorego)
Ukraina od 24 lutego 2022 stawia skuteczny opór pełnoskalowej inwazji rosyjskiej. Siły Zbrojne Ukrainy nie tylko zatrzymały wojska agresora, ale w ramach działań kontrofensywnych odzyskują utracone w pierwszej fazie wojny terytoria. Mimo dramatycznego spadku PKB w 2022 roku, gospodarka ukraińska zachowała makroekonomiczną stabilność, wrócił duch przedsiębiorczości – od połowy ubiegłego roku więcej nowych firm powstaje niż jest zamykanych. Działa infrastruktura, władze samorządowe i administracja publiczna zapewniają dostęp do usług publicznych. Cały czas utrzymuje się niezwykła mobilizacja społeczeństwa obywatelskiego, angażującego się we wspieranie armii, pomoc rannym i weteranom, troskę nad przymusowo przesiedlonymi, debatę o powojennej Ukrainie. Ukraińcy i Ukrainki z nadzieją patrzą w przyszłość, twierdząc w większości, że sprawy idą w dobrym kierunku i wojna zakończy się zwycięstwem.
Co jest źródłem siły i odporności ukraińskiego społeczeństwa i państwa? Jakie znaczenie ma przywództwo prezydenta Wołodymyra Zełenskiego? Na ile sprawdził się rząd i administracja państwa? Jaką rolę odgrywa społeczna samoorganizacja? Jakie znaczenie ma decentralizacja systemu władzy publicznej i duża autonomia samorządu lokalnego? Na ile ważna jest finansowa, militarna i polityczna pomoc sojuszników? Jak wykorzystać ukraińskie doświadczenie podczas tworzenia i rozwoju polskiego modelu odporności i zdolności do reagowania na sytuacje kryzysowe?
Dyskutanci:
Jarosław Hrycak (historyk, profesor Ukraińskiego Uniwersytetu Katolickiego we Lwowie)
Oksana Jurynec (ekonomiczka, Instytut Ekonomii i Zarządzania Uniwersytetu Narodowego „Politechnika Lwowska”, b. deputowana do Rady Najwyższej Ukrainy).
Jarosław Żaliło (ekonomista, zastępca dyrektora Narodowego Instytutu Studiów Strategicznych, dyrektor Instytutu Badań Społeczno-Ekonomicznych)
Prowadzenie: Edwin Bendyk (Fundacja im. Stefana Batorego)
Stosunki polsko-ukraińskie nabrały nowej dynamiki po lutym 2022 roku, kiedy to byliśmy świadkami bezprecedensowej solidarności i poparcia polskiego społeczeństwa dla Ukraińców broniących swojej wolności przed agresją Moskwy. Jeszcze większe znaczenie ma to, że w reakcji na rosyjski atak społeczeństwo ukraińskie ostatecznie utwierdziło się w proeuropejskiej orientacji – akcesję Ukrainy do Unii Europejskiej popiera obecnie 91% Ukraińców i Ukrainek.
Wraz z jednoznacznym wparciem państw Unii dla Ukrainy oznacza to otwarcie nowej epoki w relacjach Ukraina – UE. Relacje między Polakami i Ukraińcami nie były wcześniej w historii tak dobre, a oba państwa połączyło strategiczne partnerstwo. To banał, który nie powinien zakryć zasadniczej cechy tych relacji – asymetrii we wzajemnym postrzeganiu zarówno historii, jak i aktualnej rzeczywistości oraz nieuniknionych taktycznych kryzysów, które w ramach tego partnerstwa już zaczęły się wydarzać, a będzie ich więcej.
Jaki jest obecny stan i dynamika relacji polsko-ukraińskich w kilkanaście miesięcy po pełnoskalowej agresji Rosji? Czy można wskazać, które interesy Polski i Ukrainy są wspólne, a które rozbieżne lub nawet konkurencyjne i stanowią zagrożenie dla wzajemnych relacji? Na ile polityka wewnętrzna ma i może mieć wpływ na stosunki polsko-ukraińskie? Jaką rolę może odegrać Polska w procesie integracji Ukrainy z Unią Europejską? Ukraińcy są słusznie przekonani, że odbudowa i integracja ich kraju z Unią Europejską będzie procesem wielostronnym, zmieniającym rzeczywistość, w którym chodzić będzie nie tyle o rekonstrukcję państwa, co o jego odnowę. Czy państwa Unii Europejskiej, same szukające pomysłów na własną modernizację wobec wyzwań przyszłości, są rzeczywiście gotowe, aby zaangażować się w ten proces na partnerskich zasadach?
Dyskutanci:
Piotr Buras (ekspert do spraw polityki europejskiej, dyrektor warszawskiego biura European Council on Foreign Relations)
Danuta Hübner (ekonomistka, europosłanka, b. Komisarz UE ds. polityki regionalnej)
Julia Kazdobina (ekspertka do bezpieczeństwa, Rada Polityki Zagranicznej „Ukraiński Pryzmat)
Pawło Klimkin (dyplomata, b. minister spraw zagranicznych Ukrainy
Prowadzenie: Edwin Bendyk (Fundacja im. Stefana Batorego)
Co roku publikujemy Indeks Samorządności pokazujący relacje między władzami rządowymi i samorządowymi. Jednak samorząd to nie tylko lokalne władze. To również mieszkańcy, więc aby ocenić kondycję samorządności, warto przyjrzeć się także relacjom między władzami samorządowymi a mieszkańcami.
W maju 2024 roku – miesiąc po wyborach samorządowych – zorganizowaliśmy rozmowę w gronie ekspertów i praktyków partycypacji nt. stanu demokracji lokalnej. Punktem wyjścia do dyskusji był opublikowany w kwietniu 2024 raport Narzędzia partycypacji lokalnej w Polsce w 2023 roku. Pokazał on, że mimo pewnych postępów partycypacja lokalna w Polsce nadal pozostaje na niskim poziomie. Władze lokalne często ograniczają się do najniższych szczebli partycypacji, koncentrując się głównie na informowaniu mieszkańców. Chociaż 100% gmin transmituje obrady sesji i prawie 100% umieszcza je w internecie, to tylko 60% gmin daje mieszkańcom możliwość występowania z inicjatywą uchwałodawczą, a co trzecia umożliwia realizację inicjatywy lokalnej.
Uczestnicy i uczestniczki seminarium wskazali kluczowe problemy i wyzwania dla zwiększania zaangażowania mieszkańców w życie lokalnych społeczności. Z pewnością partycypacja wymaga lepszego dotarcia z informacją do mieszkańców oraz edukacji urzędników, a także bardziej elastycznych i zrozumiałych narzędzi oraz stałego dialogu na poziomie jak najbardziej lokalnym.
Liczne badania pokazują, że najmłodsi obywatele i obywatelki są bardzo sceptyczni wobec instytucji demokracji przedstawicielskiej. Większość z nich nie ufa parlamentowi i partiom politycznym. Jednocześnie deklarują duże zainteresowanie polityką i wierzą w demokrację jako ustrój posiadający istotną przewagę nad niedemokratycznymi alternatywami.
Aktualne trendy demograficzne nie sprzyjają jednak reprezentacji głosu młodych przy urnach wyborczych – nawet znaczna wyborcza mobilizacja nie gwarantuje, że młodzi nie zostaną „przegłosowani” przez liczniejsze starsze pokolenia.
Jak zatem wzmocnić głos młodych? Jakie instytucje demokracji uczestniczącej i deliberacyjnej mogą w tym pomóc? Istnieją rady młodzieżowe różnych szczebli, młodzieżówki partyjne, ruchy społeczne i kolektywy aktywistyczne, panele obywatelskie – które z nich najlepiej nadają się do tego zadania, które funkcjonują skutecznie, a które nadają się do naprawy? Jakich instytucji deliberacyjnych w Polsce brakuje?
Do tej rozmowy zapraszamy młode osoby, na różne sposoby zaangażowane w życie społeczno-polityczne – aktywistki i aktywistów, przedstawicielki i przedstawicielki rad młodzieżowych oraz działaczki i działaczy młodzieżówek partyjnych. Zależy nam bowiem na dyskusji o tym, jak poprawić polityczny udział młodych w perspektywie różnych form zaangażowania i różnych doświadczeń.
W debacie udział biorą:
Maciej Fitrzyk (Parlament Młodych RP, Pokolenie 2050)