Był inicjatorem programu stypendialnego na Uniwersytecie Oksfordzkim, z którego skorzystały setki młodych Polek i Polaków.
Związany przez lata z Fundacją Batorego, którą pomagał zakładać. Pomysłodawca i założyciel Szkoły Liderów, kształtującej elity polityczne i gospodarcze kraju. Absolwenci i absolwentki szkoły, funkcjonującej do 1995 roku jako program Fundacji Batorego, zasiadają w Parlamencie Europejskim oraz parlamencie krajowym, rządzie, organach wielu samorządów terytorialnych, a także kierują setkami organizacji i inicjatyw społecznych w ponad 40 krajach na całym świecie.
fot.: https://twitter.com/ZAPelczynski
Swoją odwagą, pracowitością, pełnym pasji zaangażowaniem w sprawy publiczne, codziennym czynieniem dobra udowodniał, że świat może być lepszy. Był dobrym, uczciwym człowiekiem. Pozostanie dla nas wzorem cnót obywatelskich.
Łączymy się w żalu z żoną Ludwiką, synem Pawłem i wszystkimi bliskimi.
Przyjaciele z Fundacji im. Stefana Batorego
Henryk Wujec, 2008 © Kontrola, wikimedia
Po 1989 roku wspierał przemiany demokratyczne zachodzące w Polsce i tworzenie niezależnych instytucji. W latach 1988-1990 był członkiem prowadzonego przez Fundację Klubu „Europa”, później regularnym uczestnikiem naszych debat i konferencji.
Zajmował się filozofią, kulturą, sprawami międzynarodowymi, społeczno-politycznymi i religijnymi. Był przyjacielem integracji Polski z Europą i orędownikiem dialogu polsko-rosyjskiego. Mądry, prawy, głęboki, odważnie i niezależnie myślący, wrażliwy na ludzi i ludzkie sprawy. Oddany przyjaciel i sojusznik. Będzie nam bardzo brakowało Jego obecności i Jego uwag.
o Stanisław Opiela, fot. Jezuici.pl
Ojciec Stanisław Opiela SJ był jedną z ważniejszych postaci w polskiej historii ostatnich dekad i aktywnym uczestnikiem życia publicznego. Wokół reaktywowanego przez niego w 1981 roku „Przeglądu Powszechnego” skupił środowisko wybitnych intelektualistów i ludzi kultury. Jezuicki miesięcznik w ostatniej dekadzie PRL-u stał się jedną z najważniejszych enklaw wolności. W okresie stanu wojennego był kapelanem obozu internowanych w Białołęce. W latach 1985-1991 był prowincjałem wielkopolsko-mazowieckim jezuitów.
W 1992 roku wyjechał do Rosji, by po 172 latach od delegalizacji, reaktywować tamtejszy zakon jezuitów. Był sekretarzem Konferencji Biskupów Federacji Rosyjskiej. W Moskwie redagował kwartalnik „Toczki-Puncta” i wykładał na rosyjskich uczelniach. W 2001 roku, gdy z przyczyn politycznych odmówiono mu wjazdu do Rosji, ponowie zaangażował się w życie publiczne i intelektualne w Polsce.
Ważna dla niego była obecność naszego kraju w Europie i zaangażowanie katolików w proces integracji europejskiej. Pracował m.in. w Katolickim Biurze Informacji i Inicjatyw Europejskich (OCIPE) w Strasburgu. Współpracował z Europejskim Centrum Komunikacji i Kultury w Warszawie-Falenicy. Ponownie włączył w redagowanie „Przeglądu Powszechnego”.
Zmarł wieczorem 29 czerwca br. w Warszawie. Miał 82 lata.
