Na całym świecie groza masowej śmierci wywołała społeczną potrzebę wspólnego przeżywania żałoby. Pięciodniową żałobę ogłosiła Argentyna, podobnie opłakiwali swoich zmarłych Hiszpanie, w laickich Czechach w Pradze na Rynku Starego Miasta upamiętniono każdego zmarłego symbolicznym krzyżem, a w kościołach uderzono w dzwony. Ofiary pandemii nie wywołały w Polsce podobnej społecznej emocji. Dlaczego? Nie odczuwaliśmy takiej potrzeby czy żałoba nikomu się nie opłacała z politycznych względów? – pyta Edwin Bendyk w najnowszym wpisie na blogu.
