12 sierpnia, w środku sezonu urlopowego, gdy Polacy odpoczywali od pandemii i polityki wpłynął do sejmu poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (druk sejmowy nr 539). Projekt bez konsultacji społecznych zdążył w ledwie dwa dni przejść pierwsze czytanie i dyskusję w komisjach.
Niedawno na ścianach budynku CXIX Liceum Ogólnokształcącego im. Jacka Kuronia w samym centrum Warszawy powstał mural przedstawiający patrona szkoły. Został on zaprojektowany przez Wilhelma Sasnala, a w jego powstanie zaangażowało się Wolskie Centrum Kultury. To już kolejny mural w stolicy. Jednak osoba, której został on poświęcony, miejsce jego realizacji, wreszcie czas powstania pracy sprawiły, że nowe dzieło Wilhelma Sasnala dobrze wpisuje się w aktualne, nie tylko w Polsce, spory o pamięć i przeszłość.
Obecnie na Białorusi doszło do najwyższego stopnia kryzysu politycznego, jeśli nie zupełnej zapaści w przestrzeni politycznej. Społeczeństwo jest przekonane, że wybory zostały sfałszowane, a w zwycięstwo Alaksandra Łukaszenki na fali obecnych wydarzeń mało kto wierzy. Czy wybory wygrała Swiatłana Cichanouska – to pytanie pozostaje kwestią sporną nawet dla zwolenników przemian.
Krążący ostatnio w mediach pomysł powrotu do 49 województw przypomina historię niesławnej reformy edukacji z 2016 r. – władza zaprasza na sentymentalną podróż w przeszłość, ale nie potrafi wyjaśnić jej sensu.
Niejasność to chleb powszedni unijnej polityki. Często pomaga ukryć partactwo, ale bywa też oznaką politycznej przezorności. Przykładem tego drugiego są postanowienia niedawnego szczytu w kwestii praworządności.
