Najważniejszą sprawą jest traktowanie krajobrazu jako zasobu, w dodatku – zasobu wrażliwego na zmiany. Aby można było tym zasobem właściwie zarządzać, bardzo istotne jest jego rozpoznanie, określenie celów jakości krajobrazu oraz opracowanie odpowiednich narzędzi umożliwiających ich realizację, także w aspekcie przestrzennym. Nie należy ograniczać działań jedynie do krajobrazów uznanych za cenne. Polityka dotycząca jakości krajobrazu powinna odnosić się także do krajobrazów życia codziennego (tzw. pospolitych) i krajobrazów zdegradowanych.
pobierz pdf